Lestat.

więc.

patrzcie jakie mam grube nogi.

i nigdy więcej nie mówcie, że jestem chuda : ))))

słucham OST z Królowej Potepionych,

której nie mam zamiaru nawet oglądać.

zniszczyli mojego pięknego, doskonałego,

nieskazitelnego Lestata de Lioncourt.

aha. dowiedziałam się, że mój tata wcale nie jest moim tatką.

od stycznia żyłam w jednym wielkim kłamstwie? :O

co za wyrodna rodzina...

wracając.

książka pod tytułem "Pedał Wampir Lestat"

też nie jest najlepsza.

zbyt dużo w tym zapędów, których u Lestata bym sie nie spodziewała.

zbyt dużo nieodpowiedniego zachwytu mężczyznami.

Lestat był dla mnie zawsze... ideałem mężczyzny XVIII wieku.

"Wywaid z wampirem" jako film też mnie nie poruszył.

Lestat zupełnie odbiegał od moich wyobrażeń.

cóż. zawsze tak jest, że film nie oddaje naszych myśli.

a szkoda.

choć filmowy Lestat był zadziorną, ciekawą postacią,

nie dorównuje książkowemu Lestatowi w żaden sposób.

a Lestat z "Królowej Potepionych" to juz zupełne dno.

żaden z tych aktorów nie potrafił oddać tragizmu,

piękna, ideału, dramatu, inteligencji, delikatności,

drapieżności, czy miłości jaką miał w sobie Lestat stworzony przez Anne Rice.

In the end, we are alone.

And there is nothing

but the cold, dark wasteland

of eternity.

~Lestat de Lioncourt