Są chwile, kiedy myślę:

"Hej, dziewczyno! Nie jest z Tobą aż tak źle!"

1.Tak, mam cienkie i zniszczone włosy - ale nie tylko na głowie jestem skąpo owłosiona. Brak wąsika, włosów na ramionach, udach i niewiele na łydkach.

2. Tak, jestem pulchna, ale proporcje nie są tragiczne. Mam duży biust, krągły i całkiem umięśniony tyłek, stosunkowo nieduży brzuch i wmiarę zgrabne łydki. Wszystko da się wyrzeźbić. 

3. Tak, jestem niska i mam krótkie nogi, ale z jakiegoś powodu mój K. twierdzi, że je uwielbia.

4. Mój nos jest mało dziewczęcy. Nawet nie potrafię określić dlaczego. Podoba mi się jeden określony rodzaj nosów u dziewczyn - lekko zadarty do góry. Mój jest prosty. Nudny. Brzydki, ale przynajmniej nie jest szeroki na pół twarzy jak u niektórych dziewczyn które znam!

5. Mam smutne brwi. Nieważne kto i jak by mi je regulował, zawsze będą smutne. CÓŻ, PRZYNAJMNIEJ JE MAM! Tak, z tego jestem dumna bo wiem, że niektóre dziewczyny bez makijażu wyglądają, jakby ich nie miały.

6. Skoro mam tak wspaniałego, przystojnego, wysokiego, umięśnionego, kochającego faceta to chyba muszę jednak coś tam w sobie mieć, nie?

7. Zawsze miałam i nadal mam gro wielbicieli. Większych, mniejszych, lepszych gorszych, ale zawsze byli. Czasami bardzo zdeterminowani. Złamałam wiele serc. Wywołałam wiele uśmiechów, wiele westchnień, często słyszę od kolegów na powitanie: "cześć, piękna!". Może niesłusznie odbieram to jako ironię.

Muszę trzymać się tych myśli, bo inaczej zeświruję. Mam dosyć porównywania się do innych. Nieważne o co chodzi, zawsze czuję się gorsza.

Kupiłam sobie wczoraj cudowny, drogi balsam do ciała. Pachnie zabójczo, szybko się wchłania i skóra jest po nim gładka jak pupcia niemowalaka. 

Takie drobne rzeczy sprawiają, że czuję się lepiej w swojej skórze.

Tak samo jak dobry krem do twarzy.

Odwrotnie natomiast jest z makijażem - maluję się tylko i wyłącznie na wielkie okazje typu studniówka czy wesele,

bo zasadniczo czuję się wówczas jak transwestyta.

Słucham pozytywnych piosenek i robię układ krążenia.