Wczoraj wróciłam od przyjaciółki z Koszalina.

Byłam tam tylko na jedną noc, bo K. i tak musiał spędzić noc na jednostce.

Bilet w dwie strony kosztował mnie sto złotych (nie mam już ulgi studenckiej),

A jeśli chodzi o środowy poranek to bardziej przypominał zmartwychwstanie, niż pobudkę.

Rzygałam cały następny dzień.

Dopiero kiedy wsiadłam do pociągu (na całe szczęście) mi pzeszło.

K. odebrał mnie z dworca, nakrzyczał, że za cienko się ubrałam i dał mi swoją kurtkę,

poszliśmy coś zjeść 

i wróciliśmy do domu.

Dzisiaj wstałam późno i zjadłam potężne śniadanie.

I teraz piszę tu, bo w głowie mam bardzo pozytywną myśl: MUSZĘ SIĘ OGARNĄĆ.

Koniec z usprawiedliwianiem wszystkiego stresem.

Nie chcę jeść więcej niż 1500 kcal dziennie,

nie chcę pić alkoholu (aż tak często).

Kurcze już nawet nie chodzi o to, żeby schudnąć tylko żeby więcej nie tyć.

Idę do nauki.

Nie mam siły na chemię, więc ciągle robię biologię.