więcje...

skoczyłem z samolotu nie mając pewności że spaochron się otworzy,

lecz wszystko mi jedno...

z znajwyższego pułapu, skąd samolot nie mógł się już wznieść, skoczyłem.

spadam.

minuta - jeszcze nie ciągnę za rączkę,

dwie - może by warto choć chwycić?

pięć - jeśli nie zrobię tego teraz to będzie za późno...

o boże! ile bym dał by zadzwonił telefon,

by obudził mnie z tego koszmaru,

zaraz uderzę z impetem o skały,

zostanie ze mnie mokra plama,

nawet po zębach mnie nie dojdą,

zaraz znajdziesz na wycieraczce trupa,

małego L. z żyłą na wierzchu,

ze słodkim uśmiechem,

z tym innym spojrzeniem,

gorących zieloych oczu,

z ustani rozchylonymi w urwanym pytaniu:

"czy mój spadochron się otworzy?"

[no, to tyle z mojej głupoty wynika^^

ah, ale i tak jest... dobrze (?)

chcę się obudzić... :( ]

słuchaj