Część II

 Pieścił delikatnie jej ciało. Pragnienie między nimi rosło z każdą minutą. Lena swoimi palcami przesuwała po jego umięśnionym ciele, zataczając kółeczka na klatce piersiowej i brzuchu. Rękoma zjechała do jego spodni. Odpięła pasek, wyciągając go i je rozpięła. Sebastian zdjął je i przysunął się do Leny. Wziął jej rękę w swoje dłonie i położył ją na swoim sercu mówiąc: : "To serce bije tylko i wyłącznie dla Ciebie", a w oczach Leny pojawiły się iskierki szczęścia. Wiedziała, że to jest właśnie ten wybrany. Pocałowała go i rozkazała mu pościelić łóżko. Szybko rozłożył tapczan. Wziął Lenę na ręce a ręcznik spadł na ziemię i odsłonił jej piękne ciało. Powiedział: "Jesteś piękną kobietą i cieszę się, że jestem takim szczęściarzem." Po tych słowach delikatnie pocałował ją w brzuch i przesunął palcami delikatnie po jej żebrach. Uwielbiał dotykać jej nagiego ciała. Cieszył się, że ufa mu bezgranicznie i że czuje bezpieczeństwo które bije od niego. Wiedziała, że ma przy sobie najwspanialszego faceta. Delikatnymi ruchami zataczając kółka w około jej piersi i muskając je delikatnie łączyli swoje ciała w tej namiętności i pożądaniu. Byli nierozłączni. Ich ciała pasowały do siebie idealnie. Ich serca biły w tym samym rytmie. Jego gorące oddechy które czuła na swoim ciele sprawiały, że każdy jego pocałunek przyprawiał o delikatne dreszcze, a jej ciało nie potrafiło odmówić. Uwielbiała właśnie takie chwile kiedy nie potrafiła odmówić mu tych niesamowitych doznań. Jego dłonie czyniły cuda. Byli bardzo blisko siebie i to im wystarczało. Był to dodatek do ich wielkiej miłości, która przetrwała wszystkie ciosy które spotykała na swojej drodze. Uzupełniali się nawzajem. Czuli to silne uczucie które ich łączyło. Czuli się błogo w stanie w którym się znajdowali. Ich ciała drżały od przypływu namiętności. Sebastian leżał jeszcze przez chwilę na Lenie. Spojrzał na nią i pocałował. Tak delikatnie jak tylko potrafił. Powiedział cicho: "Jesteś niesamowita", a Lena z szerokim uśmiechem na twarzy odpowiedziała: "Wiem" i go przytuliła. Położył się obok niej. Przykrył ją kocykiem i leżąc tak obok siebie patrzyli w swoje oczy które były przepełnione szczęściem, a ich nagie ciała były połączone. W milczeniu przeleżeli tak dłuższą chwilę. Lena podniosła się delikatnie i wyszeptała: "Kocham Cię", Sebastian popatrzył na nią i odpowiedział: "Ja Ciebie również ślicznotko". Później Lena przytuliła się do Sebastiana słysząc bicie jego serca. Lubiła tulić się do niego i przesuwać palcami po jego brzuchu. Jej ukochany delikatnie głaskał ją po ręce bawiąc się jej kosmykami włosów, aż zasnęła. Obudziła się po godzinie snu, a on nadal przy niej był. Przyglądał się jej, jak słodko spała. "Chyba czas najwyższy na tą herbatę Malineczko", zaśmiała się i dała mu buziaka. "Oczywiście kochanie." Ubrała jego za dużą koszulkę która sięgała jej za samą pupę, przytuliła go tak mocno jak tylko mogła i zeszli razem na herbatę. Była najszczęśliwszą kobietą na ziemi. Zeszli do kuchni. Sebastian usiadł na krześle i przypatrywał się każdym ruchom jakie wykonuje. Poruszała się z wielką gracją i delikatnością. Uwielbiał jej uśmiech i te piękne niebieskie oczy które pokochał. Wstawiła wodę, włożyła torebki do herbaty do ich ulubionych kubków i popatrzyła się na niego. "Nie napalaj się tak", a Sebastian obudził się z myśli, w których się znajdował myśląc o swojej ukochanej. "Kiedy ja nie potrafię." Lena wyglądała tak seksownie w jego koszuli, a myśl, że nie ma nic pod nią nie dawała Sebastianowi spokoju. Woda powoli zaczynała się gotować, a Lena usiadła na jego kolana. Lubiła się wtedy do niego przytulać, a że był tylko w bokserkach mogła obdarzać jego szyję delikatnymi pieszczotami. Widziała, że jego podniecenie rośnie i nie przestawała. Miał wtedy takie maślane oczka. Stawał się bezbronny i mogła zrobić z nim co chce. Nie opierał się jej pieszczotom, ulegał jak bezbronne dziecko które chce więcej. Nie potrafił jej odmówić. Uwielbiała tą jego bezsilność i podniecenie które rosło coraz bardziej. Woda zaczynała wrzeć, a czajnik po chwili się wyłączył. Lena dała Sebastianowi buziaka i wstała by zalać herbatę. Podała mu gorący kubek herbaty malinowej i usiadła mu ponownie na kolana. Sebastian przytulił się do niej, a Lena poczuła się wyjątkowo. Miała przy sobie najwspanialszego chłopaka, który dawał jej wiele szczęścia, radości i wielkiej miłości. Wypili spokojnie herbatę obdarowując się pocałunkami, które przepełniała namiętność. Lena chciała się trochę odświeżyć. Postanowiła, że weźmie szybki prysznic. Chciała wstać i iść, a Sebastian złapał ją za rękę i z wielkim uśmiechem na twarzy zapytał: "A czy ja też mogę?", Lena zaśmiała się cicho i odpowiedziała: "Oczywiście głuptasku." Uwielbiała wspólne kąpiele. Mogła być tak blisko niego. Oboje czuli się wtedy wyjątkowo. Nie mieli przed sobą nic do ukrycia. Akceptowali swoje kompleksy, swój wygląd. Lena była dla Sebastiana idealna w każdym calu. Wyjątkowa dziewczyna, która pokochała go. Chłopaka który nie wyróżniał się z tłumu, który miał problemy z rodzicami i był bardzo zamknięty w sobie. Zmieniła go na lepsze. Pomogła mu, tak jak on pomagał jej. Byli nierozłączni. Sebastian wstał i zaczął delikatnie całować Lenę. Powoli przesuwali się do łazienki która znajdowała się na piętrze, a od kuchni nie było do niej daleko. Wsunął delikatnie swoją rękę pod koszulkę, przesunął dłoń z jej uda na pupę, delikatnie ją głaszcząc. Pragnął jej coraz bardziej. Przysunął ją jeszcze bliżej do siebie i mocniej zaczął ją całować. Otworzył drzwi łazienki, weszli i zamknęli je za sobą. Lena delikatnie przysunęła Sebastiana do ściany i zaczęła go namiętnie całować, a Sebastian poczuł się tak jakby Lena chciała za chwilę rzucić się na niego. Z każdym pocałunkiem miłość do niego była coraz większa. Ustawiła wodę na letnią. Sebastian zdjął koszulę, która zakrywała jej piękne ciało. Nigdy nie potrafił się na nią napatrzeć. Zawsze było mu mało. Była piękną kobietą i zawsze jej to powtarzał. Lena związała włosy w kok by ich nie pomoczyć. Sebastian ściągnął bokserki i wprowadził Lenę pod prysznic.

CDN...