coben

- Kochacie się?

- To skomplikowana sprawa. - odparłem.

- Tylko jeśli jesteś dupkiem.

Chyba wzruszyłem ramionami. 

- Albo ją kochasz albo nie - rzekł Verne. - A reszta? To dobre dla dupków. 

- Czy w ten sposób poradziłeś sobie z tym, co usłyszałeś?

Zastanowił się. 

- To co mówiła Kat. O tym co robiła kiedyś. To nie ma znaczenia. Liczy się wnętrze. Sypiam z ta kobietą od ośmu lat. Znam jej wnętrze.

- Ja nie znam Rachel aż tak dobrze.

- Ależ znasz. Spójrz na nią. - Zrobiłem to. I zrobiło mi się dziwnie lekko i przyjemnie. - Została pobita. Rany boskie, została postrzelona. - Zamilkł na moment. Nie patrzyłem na niego, ale założyłbym się, że z niesmakiem kręcił głową. - Wiesz kim byś był, gdybyś pozwolił jej odejść?

- Dupkiem.

- Profesjonalnym dupkiem. Już nie mógłbyś uważać się za amatora w tej dziedzinie. 

Ludzki mózg to zdumiewający twór. Przedziwny zestaw reakcji elektrochemicznych, dających po prostu niezwykłe rezultaty. Więcej wiemy o prawach rządzących kosmosem, niż o procesach zachodzących w mózgu, móżdżku, przysadce, rdzeniu przydłużonym i innych jego częściach. I tak jak w przypadku każdego skompkikowanego środowiska, nigdy nie mamy pewności, jak zareaguje na dany katalizator.

Tyle mądrych słów w jednej notce... Tego jeszcze nie było.