''Słowa ,sentencje, obrazy ,znaczenia. Wylane na kartkach ,wydarte ze snu. Zwrotki ,przesłanie wbite w te brzmienia, byś czuł to co ja, gdy uśmierzam ból'' 

Zdarzają się dni, kiedy nawet najsilniejsze osoby się łamią, kiedy spadają maski i nie potrafimy dłużej udawać, że jest dobrze, albo ,że jakoś damy sobie radę- bo przecież zawsze ostatecznie jakoś sobie radziliśmy, potrzebujemy wtedy obok mieć innego człowieka, tak bardzo mocno, jak mało czego innego na świecie, żeby ta druga osoba otarła nasze łzy, zamknęła nas w swoich objęciach i chociaż na moment obroniła przed światem, a nawet przed samym sobą i nie chodzi o to, żeby rozwiązała nasze problemy, bo przecież są problemy ,których nie da się rozwiązać, takie na które niestety nie mamy wpływu, ale chodzi o to ,by mimo braku rozwiązań ta druga osoba obok po prostu nie pozwoliła się rozpaść do reszty i tonąć w morzu najgorszych myśli, żeby w tych najtrudniejszych momentach nie pozostawać w samotności. Najgorsze ,co może w takich chwilach się zdarzyć, to czuć się samotnie z własnym rozwalonym życiem. Człowiek jest wtedy zdolny do wszystkiego. Później choćby nie wiem jak było źle, już nigdy nie poprosimy o obecność i wsparcie. Nawet ,gdy będzie gorzej niż wcześniej. Bo, kiedy naprawdę świat się nam zawalił i posypał na małe kawałki, a jedynymi rzeczami 'wspierającymi' zostaje tylko muzyka, oraz blog, który przyjmie przecież wszystko jak kartka papieru, to człowiek traci wiarę w sens i zdaje sobie sprawę kolejny raz ,że jedyną osobą na której może polegać jest on sam i nikt inny. A ta świadomość już boli. 

Ale nie każdy wytrwa tak silny huragan w czyimś życiu. 

''Zbliżam się do bariery niebezpiecznych pomysłów, by wyjść i zniknąć nie zostawiając listu im. Kurwa...wciągam głębiej dym, biorę większy łyk, czuję w piersi syf, czuję w sercu wstyd'' 

''Kiedyś wstanę i wyjdę nie zamykając drzwi, zrobię zamęt i zniknę, by nie widział nikt mnie. Nic nie ruszy jeśli sam nie wygrasz ze sobą ,to ze światem nie masz szans, przyznaj'' 

Wdowa najlepsza. Najbardziej dosadna.