Tak dawno mnie tu nie bylo, ze nie wiem od czego zaczac:P

Juz wiem...

Mamy juz luty, pare dni temu skonczylam 21 lat, a czuje jakbym nadal stala w miejscu!! Pomimo tego iz skonczylam szkole srednia, od pazdziernika zaczelam policealna i od paru miesiecy mam nowa prace. Krag znajomych tez troche zmieniony, jak co roku w koncu ;) Z kolei uczucia... uczucia. Ciezka sprawa. Tutaj nie zmienilo sie nic, ani o ciupinke. Od 2 lat bez 2 miesiecy. Nadal nie zostaly naruszone. To mnie wkurza, irytuje, zalamuje i doprowadza do szalu! Nie moge zapomniec, nie potrafie zrozumiec tego, dlaczego dalej w tym trwam, choc nie chce. Chcialabym najzwyczajniej zapomniec. Nie pomaga w tym wir pracy, szkoly, zanuzanie sie czytajac ksiazki, imprezujac co weekend. Nie pomaga nawet silownia, na ktorej czesto bywam. Oh, jak nie pomogl Jego 4miesieczny wyjazd?  Czasem zastanawiam sie nad wyjechaniem stad, z dnia na dzien, do innego miasta, calkiem odciac sie od wspolnych miejsc, przespacerowanych tras, wspolnych znajomych, wszystkiego co budzi we mnie wspomnienie o Nim. To jest juz nuzace, meczace, przykre i niesamowicie wkurza mnie, a co dopiero moich przyjaciol! Biedni, musza mnie wysluchiwac:D Ah tak moi drodzy, mam po uszy przechlapane.

Serio, milosc to fajna sprawa, ale we dwojke, nie w pojedynke. Tak wiec wszystkim para zycze nie konczacej sie, wzajemnej milosci! Ja jeszcze troche postoje, na to wychodzi.