Cierpie ogromnie z powodu coraz większej pustki..

moje serce jest pełne ran...jest ich coraz więcej.

Czuję potrzebę kochania i bycia kochaną ,a jednocześnie utwierdzam się w przekonaniu ,że coraz mniej

wokół mnie osób którym mogę zaufać.

Dobrze jest czuć się dla kogoś ważną , prawda?

Serce rozrywa się coraz mocniej , czuję to..

Jakby wygłodniały wilk szarpał je swoimi ostrymi kłami uświadamiając mi ,że to tylko niepotrzebny kawał mięsa , teoretycznie służący do kochania drugiego człowieka . 

Może pozwolę ci je zjeść ,skoro w chwili obecnej do niczego mi się nie przyda?

A serce pełne ran da się jeszcze jakoś ocalić ?

Jeśli tak to przyjdzcie tu i dajcie mi na to mocny dowód...bym nie popełniła głupstwa...nie oddała tego mięsa stadzie wygłodniałych wilków..