pewien pan

pewien obłąkany Pan

obawiał się dotyku

kontakt cielesny z drugą osobą sprawiał mu ból

zmagał się z nim dotykając innych ludzi

wystawiał więc swoją cielesność na publiczny odzew

licytował go jakoby towar

którego on sam mógł nie chcieć

jego ciało przesięknięte trucizną zadawało rany

nie innym lecz jemu samemu

katalizatorem były inne ciała

ciałem do ciała przyległe

pamiętając o pewnych dawnych dotykach

które zabierały mu sen z powiek

zapragnął pozbyć się tego uczucia pomyślał

że im więcej różnych ciał tym lepiej dla niego samego

i zaplątał się w tej cielesności której pragnął i nienawidził

ponad wszystko czegoś mu brakowało

idealizował inne ciała dążąc do ideału swojego ciała

aby wyglądało smakowało i było towarem najwyższej jakości

tak cieleśnie patrzył tylko na siebie innych omijając swym spojżeniem

bo przecież przez jego ciało przeżył niemało

aż nie uświadomił sobie pewien obłąkany Pan

przypadkowo i niespodziewanie

że znalazł w czyimś ciele brak bólu

dla swojego ciała

coś co było miłe delikatne i prawdziwe

i począł myśleń ten Pan

że aby być szczęśliwym nie musi sprzedawać swego ciała

tak bezrefleksyjnie bo i pod nim

może być jakiś inny byt którego ktoś zechce dotknąć

byt bardziej delikatny pełen blizn które skrywa powłoka ciała

i że ktoś o innym ciele może być maścią która pomóc może

w zagojeniu się otworów karminowo cieknących

i od teraz pragnął jedynie tego jednego ciała

które w zetknięciu z jego ciałem w pozytywnym odzewie

dawało spokój i uniesienie się ponad myśl samoistnej cielesności.


Radosław Lis "grafomański byt cielesności"

...