kulturhauz

paprocie zepchnięcia własnego ja

na poboczu krawężnika poderżnięte włosy

krótko trzymane zmysły rozwiązłe

dymem zwiewanym przez promienie

ksiżycowej poświaty odbitej

w kałuży między łbami

czerwonej posoki pierwotnej rozkoszy

zakrzyczane westchnienia pragnienia

nieosiągalnego w konsekwencjach

kurtuazyjnie omijane błyskami

iskier z popielnika

otrząśnięte przez jednostki

kroczące niby ku celowi

bytom wygrawerowanej konieczności

dla kogoś konstruktywnej i zapomnianego

celu ogarnięcia interdyscyplinarnego

synestezja bez zmysłów

myślowe ociąganie się po za biegun

czucia westchnięcia i zapomnienia

w jakiejkolwiek postaci

zapamiętania na przyszłość

bo po co tworzyć świat

skoro stworzyli go inni

tacy sami a jednocześnie

zaprzestanie artyzmu i rzemiosła

dla dobra ogółu

bycie uwarunkowane na tworzenie

przydatność w zgiełku niepowtarzalnej powtarzalności

Radosław Lis "ku celowi"

...