"- Wiesz, temu jednemu mężczyźnie chciałabym dać, tak zwyczajnie, tak

najzwyczajniej w świecie - jak podarek imieninowy czy urodzinowy - całe

moje życie. Bez reszty. Chciałabym być z nim i podróżować z nim, i czekać

na niego wtedy, kiedy nie mógłby mnie ze sobą zabierać. Chciałabym dla

niego utrzymywać dom w czystości i robić zapasy na zimę, kompoty,

konfitury, marynować grzyby, kwasić ogórki, butelkować szczaw, pomidory,

kisić kapustę Í inne wspaniałości. Chciałabym mu zrobić na drutach albo

na szydełku długi długi ciepły szalik i ciepły sweter, i ciepłe rękawiczki, i

ciepłą czapkę, i bardzo ciepłe skarpety, i w ogóle. Bo to tak jest, że dla

siebie, owszem, można coś tam zrobić, ale dla drugiego człowieka to już

można coś niesamowicie pięknego zrobić, wszystko...

- ...i temu jednemu mężczyźnie byłabym oczywiście absolutnie wierna. W

ten sposób, w ten chyba jedyny sposób byłabym też sobie wierna.

Byłabym taka, jaka chcę być i jaka naprawdę jestem. Ja to wiem. Ja to

czuję. Ten mężczyzna by mi pomógł w tym, by mi pomógł taką a nie inną

być, a ja bym się starała tak samo we wszystkim mu pomóc. Bo, myślę,

że na pewno bym mu w niczym nie przeszkadzała.

(...)

- Zadam ci teraz jedno pytanie - odezwała się w pewnej chwili. - I więcej

już nic nie powiem - Czy chciałbyś być tym mężczyzną?"