I can hear heaven

Ej, lubię ten delikatny uśmiech na swojej twarzy. Dodaje mi optymizmu :) Generalnie nie jest źle, chociaż dzieje się ostatnio tyle rzeczy. 1, 2, 3... BUM! I już nie wiem co mam robić. Nawet gorąca czekolada przestaje pomagać. Po co łudzić się nadzieją? Bo lubię marzyć, tak... Ten świat oszalał, a ja chyba razem z nim. Boże, pomóż mi! Uwielbiam gdy świeci słońce, ono daje mi ogromną radość. Ty nawet chyba nie wiesz, że ostatnio spotkałam Cie, o ile to można spotkaniem nazwać, po prostu Ciebie widziałam. To też daje radość, mimo wszystko. Ludzie zadają zbyt wiele pytań, po co, dlaczego, kiedy? Unikam ich. Jedynie przyjaciele, im można powiedzieć wszystko! Bo oni to są Ci najwspanialsi. Ci, którzy mimo tego, że widzą moje wady potrafią tak doskonale mi pomóc. To aż się w głowie nie mieści :) Tyle wspaniałych pomysłów, sekund, myśli, czynów. Jesteście niepowtarzalni. I nie piszę tak, żeby komuś słodzić. Chcę przekazać Wam to co myślę, bo nie zawsze łatwo jest mówić o uczuciach. Zbyt późno i zbyt ciemno, żeby dalej rozwijać swoje myśli. Wieczorem kłębi się ich coraz więcej. Jaki błąd popełniłam? Nie mam pojęcia. To jedno pytanie opuszcza mój uśmiech w dół.