Nieproporcjonalność

Przychodzi taki pochmurny dzień i od razu chce się na chwile zatrzymać. Pomyśleć, pogdybać nad własnym życiem... Uwielbiam mieć w życiu stabilizacje, którą tworzą ludzie, których nigdy nie utrace i wiem, ze będą mimo wszystko. Mimo mych błędów oni będą i wybaczą mi każdy upadek. Rodzina, przyjaciele i najwspanialszy chłopak, i życie nabiera tego sensu, któego dotychczas nie potrafiłam poczuć. Jest pięknie! Choć czasem zdarza się zwątpić w trwałosć tych więzi. Wtedy ogarnia nas przerażenie, a w umyśle ciągle jedne i te same słowa "Nie chce tego utracić". Paniczny lęk, który trudno zaspokoić, ale ktory uświadamia nas jak bardzo zależy nam na tych osobach. Co zrobić aby ich nie utracić? Czy wystarczy tylko żyć na tym pięknym świecie? Raczej wątpie, że tylko to wystarczy. Trzeba się troszczyć o te osoby, aby wiedziały, że zawsze będą miały w nas oparcie, aby czuły, że pomożemy im w każdym trudnym momencie życia i to bezinteresownie. Wtedy nigdy ich nie stracimy. Nigdy nie bądzmy obojętni wobec ludzi, bo to boli. Walczmy o siebie nawzajem i żyjmy pełnią życia, aby na końcu móc powiedzieć "Tak! Jestem szczęśliwa!"