I przychodzi taki moment,

kiedy patrzysz na rozwalone wokół Ciebie notatki,

na ten syf, na worki pod oczami,

na niezrobione paznokcie, na kolejne rzeczy, 

które musisz zrobić,

a znajomi tego nie rozumieją..

wtedy zadajesz sobie pytanie, a na cholerę mi to wszystko..

potem przypominasz sobie,

że możesz to wszystko rzucić..

i przypomina Ci się pewien obraz,

ludzkiej słabości, pójścia na łatwiznę..

poddanie się szarej rzeczywistości i ciągłęgo narzekania..

wtedy zaczynasz rozumieć, że jeżeli coś jest NIEZBĘDNĘ 

a tak kurewsko jest ciężko to musisz się spiąć i zrobić wszystko,

co w Twojej mocy, żeby to skończyć,

choćbyś miał/ miała spać po 2-3 godziny, 

choćbyś miała stracić przez chwilę kontakt z rzeczywistością..

a jeżeli nie przekłada się to na Twoje marzenia/ pragnienia..

to rzuć to w cholerę..

czesto jest tak, że nie rozumiemy,

myślimy, że to nie ta droga bo nie jest adekwatna do naszych oczekwań..

ale na tym polega życie, jest nieprzewidywalne,

dlatego najpiękniejszymi wartościami,

którymi wciąż się uczę jest odwaga i pewność siebie

nie sztuką jest się nie bać, sztuką jest jest dokonać wielkiego, 

pomimo jeszcze większego strachu, 

nie sztuką jest dostać wszystko na starcie i tego nie wykorzystać,

sztuką jest nic nie mieć na starcie a mimo to zrobić wszystko, co się chce.

Bo o tym świadczy progres, progres naszego życia,

zmiany, praca nad sobą, praca nas swoim życiem,

wytrwałość, spokój, determinacja, zawziętość..

oraz.. WIZUALIZACJA, 

jedna i jeedyna myśl- uda się :)

skoro poświęcamy tyle czasu na coś, musi to wyjść.

Wczoraj usłyszałam, że się zmieniłam..

możliwe.. jestem już spokojniejsza,

coś tam u góry prowadzi mnie za rękę

i choćbym miała iść po ciemku..

TRAFIĘ BEZ PROBLEMU :)