Chodź i usiądź przy mnie. Weź moja dłoń w swoją i mocno uściśnij. Nie proszę Cię o wiele. Chcę byś był przy mnie, gdy zanurzam się w nostalgii. Nie musisz nic mówić. Nie pragnę rozmowy werbalnej. Najpiękniejszą rozmową dla mnie, będzie splot naszych dłoni. One wszystko powiedzą. Nasze gesty zapewnią nam doskonałą komunikację. Udowodnię Ci, że zrozumiemy się bez słów. Nauczę Cię tego. Tylko bądź ze mną w tych trudnych momentach. Wtedy najbardziej Cię potrzebuj, gdy samotność staje się moim pierwszym imieniem, a tęsknota całym światem.
Użytkownik lichan
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.