I znów te myśli .. a może trochę rozsądku ?
Czy naprawdę warto wszystko poświęcać .. tracić to , co najważniejsze ?
Ale tak właściwie .. co z tego jeszcze istnieje ?
Zabrałaś mi wszystko.
Przyjaźń , pierwszą miłość , uśmiech , radość  z życia.
Mydliłaś oczy , łgałaś na każdym kroku.
Osiągnęłaś swój cel , wiesz ?
Miałaś mnie tylko dla siebie .. nie zważałam na innych .
Nie intersował mnie fakt , że ranię wszystkich wokół siebie ... że ich tracę .
Stworzyłaś nową mnie .
Nauczyłam się od Ciebie kłamać . Perfekcyjnie .
I wykorzystywałam to ..
Zawsze miałam na wszystko wymówki . Dlaczego nie mogę wyjść i spotkać się  ze znajomymi . Dlaczego nie mogę pomóc przyjaciółce , gdy czuła się podle. Dlaczego .. tyle tego było.
Odeszłaś .
Zostawiłaś mnie samą.
Z tymi cholernymi myślami , brakiem sił i niewyobrażalnym ciężarem .
Nie naprawiłaś tego , co zepsułaś.
Została tylko wielka dziura , pustka i niespełnione pragnienia .

Warto było ?