Walka skończona.

Moja podświadomość tańczy.

Dusza coraz bliżej spełnienia.

Droga była niezwykle trudna, ale zaprowadziła

w kręgi siły, wiary, pewności i szczerości.

Nienawiścią i miłością traktuje wrogów,

bo jak na ironię to oni odpychając

pchają mnie do nowej walki

do walki w imię marzeń.

"I zacznie gasnąć moje słońce
A czarny szal otuli głowę
Gdy powieść o nas już dobiegnie końca
Ostatnią stronę życie jej otworzy

Odsunę dłonią wszystkie drobne sprawy
I zamknę oczy by nie widzieć nic
Twe listy spłoną jak stos starych gazet
A w dalsza drogę niech mnie porwie dym


Malując ślad jak gwiazda na niebie
Uciekać jak najdalej od Ciebie

Łzy cicho rzeźbiąc duszę na kształt róży
Szlachetny zarys, który kocham tak
Lekko chłodziły pożar mojej twarzy
Kiedy śpiewałam ten pierwszy raz


Odnajdę go, czy na dnie piekła jest czy w niebie
Rzeczywistości inny obszar, gdzie już nie będzie Ciebie
Odnajdę prowadzona kryształowym blaskiem gorących serc
Drogich kamieni wokół mojej ścieżki porozrzucanych gdzieś


Malując ślad jak gwiazda na niebie
Uciekam jak najdalej od Ciebie
I pierwszy raz uwalniam swój krzyk
Tnąc ciszę wokół siebie
I pierwszy raz uwalniam swój bunt"