Cigarette.

Ile mnie tu nie było? Ile się wydarzyło? Ile jeszcze się może zmienić?

Uznałam, że skoro ostatnio z ciekawości tu zajrzałam, to zdobędę się na coś więcej i oto jest wpis. Zresztą... Czy ja się komuś tłumaczę? Winy w sobie nie posiadam, jest zadziwiająco dobrze. Spokój wypełnia mój umysł i nawet głosy przeszłości niczego nie mącą. Za to pojawia się uczucie, którego nie potrafię zinterpretować, co z kolei nie wróży nic dobrego. Ale owszem, wróciłam i jestem. Podejrzewam, że to tylko jedna z tych niewielu przygód, kiedy coś tu gości. Choć kto wie..? Zdjęcia są, to i może nadrobię zaległości? Zbyt wiele bezsensownych pytań. 

Podążając od samego początku, jest monotonnie. Wszelkie obawy co do błahych spraw odeszły. I co najważniejsze - na razie brak dram. Niesamowite, zawsze mnie w coś wplątywano, a tu nagle taka cisza. Może i jestem attention whore, ale nie pcham się do byle gówna, miejmy w sobie odrobinę godności, moi mili! Przejmowanie się ludźmi nie leży w mej naturze, za to teraz dużo większe zainteresowanie wzbudzają we mnie sny. Pozornie nic wielkiego i nie nazwę też tego niepokojem, ale wciąż mnie męczą. Takie przykre dwa schematy, dosłownie wpadasz w błogi stan nieświadomości i wszystko zatacza koło. Malutkie koło. Karma, wyrzuty sumienia, ukryte pragnienia? Żadna z odpowiedzi nie jest poprawna. Próbuj dalej. 

Wszystko się zaczyna, to i musi się skończyć. Niektóre rzeczy miały ambicje, inne tylko zapychały luki w czasie, ale nie ubolewam. Najwyraźniej nie było warto, kajanie się przed innymi, bądź - broń losie - przed samą sobą mam już dawno za sobą. Ten photoblog niesie ze sobą wiele wspomnień, tych głupszych i tych przyjemniejszych. A choć nie zapatruję się w przeszłość, to miejsce to traktuje jako... Źródło? Zadziwiające jest to, jak wielu łykało przynętę, jak wielu starało się upodobnić. Rola Królika dalej leży i się kurzy, a dlaczego? Bo już nie jestem w stanie tego oddzielić. Tego się obawiałam, jednocześnie pożądając tego niesłychanie. A więc masz. I co teraz z tym poczniesz?

Jest dużo przyziemnych radości. Och, starzeję się i mądrzeję. Dla wielu zmiany te będą niewidoczne, ale rzecz w tym, żebym to JA je dostrzegała. Tak właśnie jest, więc czego chcieć więcej? Nie ma co pokładać nadziei w ludzi, gdyż niesie to ze sobą tylko rozczarowanie. Powoli mam wrażenie, że wpis ten staje się melancholijny, a ja czuję się wręcz odwrotnie! Mam doskonały humor, może tylko jestem odrobinę znudzona. Fikcja nie bawi już tak jak kiedyś. Ba, chwilami gorszy do tego stopnia, iż nawet u mnie pojawiają się jakieś granice. Przekorna sprawa, głosimy o swej tolerancji, by zaraz krzyknąć "NIE!". Głupota, hipokryzja... Godzinami można wymieniać. 

Nie brakuje mi was, tak jak wam nie brakuje mnie. Nie myślę o was obsesyjnie i coraz trudniej przywołać mi wspomnienia związane z wami. Pozostało ich niewiele. I zapewne pozostanie jeszcze mniej. Chcę rzeczy namacalnych, chcę godnego rywala. Pustka, zgnilizna, głupota... Ciężko Cię zadowolić, co? I bit my lip in the akward conversation. 

Love był wspaniały, Niucon był mierny. Cieszę się za to z zawarcia nowych znajomości. To miłe. Bardzo miłe. Jestem w plecy z jakimikolwiek akcjami w Łodzi. Ktoś coś wie? Mangacorner mnie nie kusi, Kapitularz także niespecjalnie. Teraz skupiam się na własnym materializmie i pięknym poczucie "MIEĆ". Zmieniajmy się, w tym nasze piękno. Wciąż będę powtarzać, że człowieczeństwo podcina nam skrzydła, ale czy można nadać temu inną formę? Nie, ponieważ jesteśmy właśnie ograniczeni. Brakuje mi tylko pisania listów. Na pieniądze nie będę narzekać, gdyż wydaje mi się, że to takie oczywiste. 

http://ask.fm/LewdRabbit

It's all a game, avoiding failure, when true colors will bleed

All in the name of misbehavior and the things we don't need

I lust for after no disaster can touch, touch us anymore

And more than ever, I hope to never fall, where enough is not the same it was before...