Rainbow Factory.

Stwierdzam chujową jakoś, ale to żadna nowość. Co jak co, ale ostatnimi czasy przyszło mi dostrzec, że ludzie na siłę próbują pokazać swoją dorosłość bądź chociażby minimalne zmiany. Nie mogę powiedzieć, że to coś złego, aczkolwiek hipokryzja chwilami doprowadza mnie do stanu, kiedy naprawdę rozważam poziom ludzi. Nie mnie to oceniać. Ależ mnie, w końcu mogę. Jestem człowiekiem. Jestem Tworem.

Nastał też czas, kiedy w moje życie wkradła się melancholia. Wszystko ma swój rytm, każda czynność na poszczególny cel, nic nie jest w stanie tego zmienić. Póki co muszę zdać się na siebie. Nawet deszcz wydaje mi się teraz ulgą. Minimalna zmiana, w żadnym stopniu przyjemna, ale na tym właśnie polega inność - niekoniecznie musi dogadzać. Muszę przyznać, że brakowało mi tych chwil, kiedy z kubkiem w dłoniach staram się wymyślić coś sensownego. Ręce stały się odrętwiałe, a umysł zupełnie pusty. Najwyższa pora zrobić cokolwiek, by wena mogła powrócić. Playlista na telefonie nie jest już obca. Właściwie znam ją na pamięć. Do znudzenia. 

Nie zmienia to jednak faktu, że ku własnemu zdziwieniu mam ochotę się uśmiechać. Nie irytuję się też na tyle, by dopadała mnie agresja. Czuję się odrobinę jak zwierz, który stopniowo i niebywale powoli zostaje oswajany z przebywaniem innych, dotykiem aż w końcu kontaktem wzrokowym. Odczucie zapętlenia ku mojemu zadowoleniu odeszło w niepamięć. Z dnia na dzień czuję się jednocześnie mądrzejsza i głupsza, coś, co powinno mnie przytłoczyć staje się takie błahe. I co najciekawsze sama nie zmieniam nic. To otoczenie wciąż przyjmuje inne kształty, choć pozostaje w swej monotonii. 

Kiss Party w pełni się udało, teraz każdy śmiało powie, że ma swoje za uszami, pocieszam się jednak myślą, iż pamiętam wszystko, nawet jeśli alkohol uderzył do mojej (nie)mocnej głowy. Przy okazji ani odrobinę nie żałuję tego, że nie będzie mnie na LOVE 4. Widocznie tak miało być, powoli przestaję czuć więzi z mangowcami, a przecież wychowywałam się na tym po to, by takowym się stać. Pogmatwane? Niezbyt. Najbliższe plany są takie, by kupić paczkę fajek i w spokoju odetchnąć z Kropką na kolanach. Zła Arielka w końcu ma swoją świtę w postaci Meduzy i Glonojada. Przyjdzie nam NASIKAĆ jak to każą w testach ciążowych, a potem nażremy się ogórków do woli. Te z Polo były całkiem niezłe, czyż nie, Kiri~?

Poza tym jestem zdegustowana tym, jak mało pieniędzy wydałam na farbowanie. Nawet jeśli nie wyszło to co chciałam to i tak po czasie jestem nawet zadowolona. Róż mi nie pasuje, ale to zawsze jakaś odmiana. Tak jak odmianą jest spojrzenie sobie w oczy. Jeszcze trochę i w formie zabawy przygotuję 10 FAKTÓW, KTÓRYCH NIE WIECIE O MNIE. A do czego zmierzam? Ano do tego, że moja prawa tęczówka w części jest zielona, w części niebieska. To się nazywa żart od natury. 

I niestety wciąż czekam na nieszczęsne Tamagotchi. Nie chcę nawet liczyć, ile to czasu minęło, odkąd zostało zamówione, nie moja wina w tym, że mój własny (były) mąż nie umie nawet dupą zarobić. A tak na poważnie, to przecież wiesz, że Cię kocham, Kryniu. Nie tylko za te papierosy, co wyłudzałeś i oddawałeś. A za to, że taki dobry szpinak w cieście francuskim z serem feta robisz. Żartuję, no.~ Liczę na to, że będzie dzisiaj. Albo Poczta Polska pika moim Tamagotchi w najlepsze.'

Nie wiedząc czemu na tym zdjęciu poczułam się jak Azjata, chociaż chuja mam do niego. Amen.

Now a rainbow's tale isn't quite as nice
As the story we knew of sugar and spice
But a rainbow's easy once you get to know it
With the help of the magic of a pegasus device