Trzeba wspomnieć!

Tak drodzy Państwo...o to ja! 

Ożeniłem się z Najwspanialszą kobietą jaka istnieje :)

Powrót na bloga późny to i sesja późno doszła!

Nie będę się rozrzucał tutaj z milionem fotek, aczkolwiek kilka specjalnych na pewno dojdzie!^^

Jeden z najlepszych dni, stres...ogromny, chociaż do wszystkiego podszedłem 

z powagą robota... i to żadna przesada, czy też błąd w przekazie.

Naprawdę w chwili w której stanąłem przed kościołem...zamarłem.

Przez chwilę nie słyszałem głosów...melodii...nic...

Zobaczyłem ołtarz i jakby za sprawą pilota ktoś mi włączył tryb auto.

Twarz bez wyrazu, sztywna rama, dostojny lecz sztywny krok...aczkolwiek 

wszystko się udało doszliśmy...niby z górki...a nie!

Pocenie, stres...skupienie na każdym słowie wypowiadanego przez Proboszcza...

Kilka błędów i wpadek o których już nie będę mówić.

Podpisanie dokumentów i ta nagła ulga...nogi już nie z waty, możemy spokojnie iść się bawić.

Tak właśnie było...Tańce i śpiewy, zabawy, % i ona JEDNA!

To ujęcie jest moim ulubionym, oddającym radość i szczęście jakie mnie...a raczej nas spotkało.

Zwykle wszystko psuje, oby tym razem już szło tylko dobrze! BAAA! WSPANIALE.

To już 7mc po...a nadal nie jest łatwo powiedzieć... To moja żona...czy to w urządzie, na poczcie, wśród ludzi... chociaż do słowa Narzeczona też nie mogłem przywyknąć... Pewnie nie jestem sam w takich rozkminach, co? :D

Czas zakończyć pisaninę, bo jeszcze ktoś pomyśli, że to nie fotoblog, tylko zwykły blog...

Miłego Piątkowego Dnia! :)