V.

Odwróć się lepiej i odejdź, zanim wszystko zepsujesz!

Wiesz, że to nie miłość, że cię tylko wykorzystuję.

Korzeniami obsesji, twego szaleństwa podporą,

Zawsze byłem zdumiony twą bezgraniczną pokorą.

Zamilcz i puść mnie, najdroższa, moja słodka kochanko,

Dla swojego pana jesteś zwykłą zabawką.

Dla ciała zbawieniem, lecz dla duszy koszmarem.

Mroczne serce topnieje pod twoich dłoni żarem.

Nie czujesz chłodu spojrzenia, a braku uczuć gorących

Nie widzą zwierciadła twych oczu ogniem piekielnym płonące.

Dystans jest tylko pozorem, zależność jedynie zabawą,

Pytasz, kim jestem dla ciebie: snem, nagrodą czy karą?

Chciałbym cię zranić i zniszczyć,

Złym słowem zatruć twą duszę,

Odesłać, skąd przyszłaś, bym cierpiał

Nieprzejednane katusze.

Chciałbym uciec od ciebie,

Lecz piekło widzę nad nami...

Zostanę więc z tobą, najdroższa,

Z naszymi demonami.

Zaczęłam znów pisać wiersze? W dodatku o V.? Szlag by to.