pustka..

Późno już, nawet bardzo. Ale od dłuższego czasu moje noce wyglądają tak samo.. bezsennie. Bardzo chciałabym to zmienić.. chciałabym spokoju. Wewnętrznego spokoju, ale to chyba niemożliwe.. Bo cząstka mnie uciekła.. Ktoś z kim marzyłam spędzić resztę swojego życia, wybrał inny plan na siebie. I mimo, że już przeszłam coś takiego, coś co zabolało.. To teraz jest inaczej. Miał być ślub. zgodziłam się być Żoną. A co za tym idzie być powiernikiem i wsparciem. Wszystko załatwiliśmy razem. Sala, kościoł, fotograf, zespół.. Jeździliśmy razem.. planowaliśmy razem. Chcieliśmy tego bardzo.. I najpiękiejsze słowa 'chce spędzić roesztę swojego życia z Tobą'... Były jedną rzeczą, dla której fukcjonowałam. Wiem.. że zachowanie nie było tym samym co słowa. Wiem, że zawiniłam, że pokazałam swoją dumę. Niepotrzebnie.. Teraz muszę nauczyć się żyć tak by nie krzywdzić... by więcej słuchać. By poświęcać swój czas na zmiay. I teraz tylko nadzieja nie jakoś trzyma przy tym by funkcjonować dalej.. Ludzie dorastają starzeją się, ale czas na to by się zmienić.. jest zawsze jeśli się kogoś kocha i jego dobro jest a 1 miejscu. Tak jak jest w moim przypadku. Bo kocham i chcę szczęścia drugiej osoby, tylko potrzebowałam wskazówki czym to szczęście jest dla  niej... i dostałam ją jak zawsze, zbyt późno..

...

Zbyt dużo myśli kręci się w głowie, zbyt duży chaos. Ale codzienny wpis będzie prostował to co czuje. 

Póki co wracam do realizacji tego co przerwałam. Prawo jazdy... może jeszcze w tym roku egzamin.

Zobaczymy. Oby jak najszybciej. Ten mały dokument rozwiąże moje problemy w 99 % jak nie 100 % nie chce być dla nikogo ciężarem, chce mieć sprawy w swoich rękach. A dzięki temu móc pomóc innym.

A studia układają się.. i obrona przełożona na przyszły rok.

Damy radę. Więcej optymizmu i wiary w siebie, a to że żyjemy będzie darem a nie karą.