nie komentując zdjęcia.

Kochanie, pamiętasz jak mnie nienawidziłaś kiedy przyszedłem do waszej/naszej kl.?

jakim byłem dla Ciebie dupkiem, pozerem, myślącym że może wszystko?

wiesz już chyba że już taki nie jestem.

ale wiedz też, że zawdzięczam to tylko Tobie, Twojej upartości,

Twojej wredności, Twojej siły przekonywania nademną,

Twojemu cholernemu podobieństwu do mojej mamy,

który mnie gładzi bardzo szybko.

i dziękuję Ci za te już w sumie 11 miesięcy, za każdą tą chwilę

złą i tą każdą dobrą.

każda była warta przejścia, i przeżycia, żeby potem się z tego można było

z Tobą śmiać i płakać.

dziękuję Ci za każde zjechanie mnie że się nie ucze, że nie odrobiłem lekcji

że uciekłem z lekcji, że zrobiłem CI kanapki bez masełka które przecież jest tak ważne,

za to że Ci przesładzam herbatki, za to że mnie wyciągasz do kina którego nienawidze,

za to że każesz mi wyjadać papryke, za każdą kłótnię bez których nie przeżylibysmy,

i za każdą chwilę kiedy się godzimy, a także za to że w piątek zjesz ze mną to śniadanko bo

i tak wiem że się nie oprzesz.

za to że mnie chwalisz że dobrze gram na gitarze chociaż nic nie umiem.

Kocham Cię za to że Ty jedna osóbka mała, która sięga mi tylko do ramienia

dała mi więcej niż cały świat, że zmieniła mnie pod każdym względem.

Uwielbiam jak mnie mierzysz, jak robisz swoje dziecinne oczka które wymuszą wszystko,

jak robisz rzeczy niegodne zachowania w Twoim wieku.

za WSZYSTKO. i za NIC. za to że poprostu jesteś,

a ja Cię zapewniam że będziesz już zawsze choćby nie wiem co

bo mam silne łapki które Cię dadzą rade utrzymać przy sobie.

i przepraszam że CIę właśnie wyciągnąłem z łóżeczka.