13, beznadziejny 13!

niebezpiecznie zaczyna robić się wtedy, kiedy siedząc na dachu swojego domu, trzymasz w dłoni swojego ukochanego ipoda i władając słuchawki do uszu, odnosisz wrażenie, że każda z tych najbardziej dołujących piosenek jest o Tobie.

 Czasami odnoszę wrażenie, jakby niektóre utwory kierowały moim życiem.

Po prostu nasłucham się czegoś o wiele za wiele i żyję według danego tekstu.

Może rano niepotrzebnie się zdołowałam pewną piosenką, a może mój dzień najzwyczajniej w świecie miał tak wyglądać.

Sprawdzian z matematyki okazał się totalnym złem, marą nieczystą i nikczemną, itd, itp.  Chyba to mnie tak podłamało.

A może i nie tyle przyszły stopień, co inne sprawy. Sama nie wiem.

Niby zostałam wyleczona, ale zmarzłam i przeziębienie daje mi się we znaki, mój głos jest dziwnie zmodyfikowany.

Chciałabym mieć tak seksowną chrypkę do końca życia.

A czego to ja bym już nie chciała?...

Chciałbym, by był piątek po szkole, koc, ksiażka, kawa i święty spokój, z dala od wszystkiego.

Chciałabym, by był piątek po szkole, spotkanie klasowe, ale z racji złego samopoczucia muszę zrezygnować.

Coś mi tu nie pasuje i ja już doskonale wiem, co.

Oby do świąt, później na 3 dni do szkoły i tydzien wolnego-majówka i matury.

To odwiedzać to gimnazjum, czy pierniczyć  stare plany?...

W sumie, to w tym rou jest ostatnia szansa, za rok będę maturzystką.

Boże, daj mi listopad, prawo jazdy i dowód w portfelu.