Akt 26 Droga.

Znaleźć się w kosmosie, to rzecz wielka..

lecz czy wszechświat nie jest tak wielki iż nazywamy go nieskończonym?

patrząc daleko w niebo nie widzę czerni wypełniającej pustkę po za moim słońcem,

widzę całą wielką przestrzeń w której jestem, sam jak i jednocześnie otoczony innymi gwiazdami.

Ciężko jest znaleść odpowiednią drogę, w którą iść by znaleść swoje miejsce w wszechświecie?

czy to planeta czy człowiek każdy szuka miejsca które pokocha

miejsca które udokumentuje nasze JA!

miejsca w którym będziemy czuli się bezpiecznie.

to właśnie to miejsce które pokochamy!

zacząłem szukać.. w nieskonczonej przestrzeni.

niektóry z was nazwą to pustką..

jednak dusza nigdy nie jest pusta,

zawsze kryje jakieś emocje, uczucia, jakieś myśli.

Taka bowiem jest miłość.

istnieje nawet jeśli jej nie ma.

Moje słońce, czyli ja ruszyliśmy na przód..

Bowiem żadne ciało nie śpi spokojnie.

ktoś kiedyś powiedział słońce się nie porusza.

a ja wiem że żyje i czuje,

bowiem posiada duszę.

Jak głęboko sięga mój ogień nie potrafię opisać,

Być może to co we mnie się tli jest jeszcze zimne.

Miłość bowiem jest nieskończona,

czym więc jestem ja? małym ziarenkiem które się narodziło w wielkiem wszechświecie.

błyszczę chociaż słabo,

nazwał bym się iskierką,

lecz ogień mojej duszy zmienił już wiele,

cud polega na tym iż zminia on ducha,

a ciało jest jego odwiecznym domem,

Domem pełnym miłości..

Jednak nie znalazłem go tu na miejscu,

mój dom wybudowała miłość.

wieża która płonie, jest oznaką idealnych niedoskonałości,

więc jestem błędem?!

żadną miarą, logika jest niczym więcej jak rozumiem,

a by pojąć ten świat patrz sercem!

swoją gwiazdą ku nieba..

zwaną wszechświat.

Moja historia zaczyna się na nowo w bezgranicznym kosmosie.

Znów szukam miłośći,

Gdzie jesteś jak ci na imię?

przyjdź do mnie..