Zdjęcie stare,ale jakie!!!

Gdzie się podziała taka Ryba jak na tym zdjęciu???

18 - stka Madzi i Karoliny - w porządku.Podziękowania dla dziewczyn

Teraz chorowita.W szkole prawdopodobie zjawię się dopiero w poniedziałek.Nie powiem,żebym ten wolny czas wykorzystywała dobrze.

" - (...) wierzę,że cokolwiek byś nie postanowiła będzie dobrze.
 - Właśnie cokolwiek postanowię,będzie źle.
 - Nieprawda,zawsze byłaś z nas wszystkich najrozsądniejsza.Twoja decyzja też będzie rozsądna,zobaczysz.

 - Taaa....stare dzieje.Po moim rozsądku nawet śladu nie zostało.

 - I zawsze podchodziłaś do siebie najbardziej krytycznie.

 - Może nie bez powodu???

 - Dobrzy ludzie zawsze mają sobie sporo do zarzucenia.Jesteś tego najlepszym przykładem.

 - Dobrzy ludzie???Myślałam,że chociaż trochę mnie znasz.
 - Nie rozumiem.
 - Każdy,kto nazywa mnie dobrym człowiekiem tylko potwierdza to,jak mało o mnie wie.

 - Może sama za dużo o sobie nie wiesz???

 - To co to według Ciebie znaczy być dobrym człowiekiem???
 - Np. pomagać innym,często swoim kosztem.
 - Źli ludzie też często pomagają innym tylko po to,by osiągnąć swoje własne,złe cele - to żaden argument.
 - Przestań.
 - Taka prawda.A nawet jeśli - przypuśćmy że jestem dobrym człowiekiem.I co z tego??? Powiem Ci coś - jeżeli bycie dobrym człowiekiem polega na tym,że jest się wiecznie z jakiegoś powodu nieszczęścliwym,to nie warto nim być."

Taa...moja dzisiejsza...a nie,już wczorajsza dyskusja.

Jakoś tak wszystko leci mi z rąk,przez co nic nie wychodzi jak trzeba.Muszę rozłożyć moje życie na czynniki pierwsze,odpocząć i poskładać od nowa.Nawet mam na to pomysł,ale jak z wieloma rzeczami w tym momencie muszę się oswoić z moim planem i mocno zacisnąć zęby,jeżeli chodzi o jego wykonanie.Martwi mnie,że najodpowiedniejsza moim zdaniem chwila na początek jego realizacji nadejdzie dopiero po studniówce.

Co do tego bliższego,hmm...wbrew pozorom,to naprawdę nie była dla mnie trudna decyzja.Ja naprawdę szczerze nie mam ochoty,chyba że jeszcze zdążę zmienić zdanie,w co wątpię.

Z drugiej strony coraz lepiej mi z tym idzie,ale żeby udawać takiego jakim się nie jest,trzeba do perfekcji opanować sztukę sprawiania pozorów i oszukiwania innych.Więc albo moje kłamstwa zaczną chodzić na wyskokich obcasach,albo ich stracę,czego bym nie chciała.

Jeszcze ten dom,w którym nie mogę sobie znaleźć miejsca.Wiecznie coś zakłóca mi spokój.Niby mam swój kąt,a nie mam go wcale.Ale oczywiście najlepiej później zwalić całą winę na mnie i moje lenistwo,tylko dlatego,że proszę o trochę ciszy i spokoju,tylko dlatego,że od czasu do czasu chciałabym posiedzieć absolutnie sama ze sobą.Nikt mnie nie rozumie.Nikt nie wie,jaka jestem.

Cholera,jak ja przez ostatnie lata znienawidziłam życie.