klik

" Pamiętam wyraźnie, jak siedziałam teraz, siedemnastego lata, na schodkach werandy Windemere,

wciąż wpatrując się tam, gdzie Gat zniknął mi z oczu w nocnym mroku.

Świadomość tego, co zrobiłam, dusiła mnie w piersi niczym zimna ciemna mgła... [...]

Jak głupio postąpiłam, tak gruntownie nasączając benzyną książki.

Każdy mógłby przewidzieć, że błyskawicznie zajmą się ogniem.

Każdy.
Mogłam nalegać, żebyśmy trzymali się razem.

W żadnym razie nie powinnam była sprawdzać, czy oni są w hangarze dla łodzi.

I w żadnym razie nie należało biec do Cuddledown.

Gdybym szybciej wróciła do Clairmont, może zdołałabym wydostać Johnny'ego. Albo ostrzec Gata, zanim piwnica stanie w ogniu.

Może udałoby mi się znaleźć gaśnicę i jakoś ugasić płomienie.

Może, może...

Gdybym, gdybym...

Tak wiele dla nas pragnęłam.

Życia bez ograniczeń i uprzedzeń.

Życia z wolnością kochania i bycia kochanym.

I oto ich zabiłam.

Moich Łgarzy. Moich ukochanych. [...] "

~ "BYLIŚMY ŁGARZAMI" - E. Lockhart