Mamo piszę do Ciebie wiersz, Może ostatni, na pewno pierwszy. Jest głęboka, ciemna noc, Siedzę w łóżku a obok śpi ona I tak spokojnie oddycha. Dobiega mnie jakaś muzyka, Nie to tylko w mej głowie szum. Siedzę i tonę i tonę we łzach, Bo jest mi smutno, bo jestem sam. Dławi mnie strach. Samotność to taka straszna trwoga, Ogarnia mnie, przenika mnie. Wiesz mamo, wyobraziłem sobie, że Że nie ma Boga nie, nie ma nie! Nie ma Boga nie. Spokojny jest tylko mój dom, Gdzie Ty jesteś a mnie tam już nie ma. Gdzie nie wrócę chyba nigdy, Mamo bardzo Cię kocham, kocham Cię! Myślałem, że Ty skrzywdziłaś mnie, A to ja, to ja skrzywdziłem Ciebie. Szkoda, że tak późno pojąłem to. Tak późno to, to zrozumiałem. Zrozumiałem to. Samotność to taka straszna trwoga, Ogarnia mnie, przenika mnie. Wiesz mamo, wyobraziłem sobie, że Że nie ma Boga nie, nie ma nie! O nie, nie... Nie ma Boga, nie ma nie!, nie, nie.. Nie, nie... Nie ma Boga, nie.. jak słysze tą piosenkę to chce mi się płakać, mam dreszcze i wszystko się we mnie trzęsie....piękne to jest, nikt nie zaśpiewa tak jak on. Ryśku -szacunek dla Ciebie. Nie chce mi się prowadzić tego bloga, całe moje zycie przenika lenistwo:) może to już ostatnie zdjęcia? czy ktoś wie jak skasować bloga? wszystko jest marnością, cieszcie sie, że żyjecie bo wszystko jest takie kruche, dzisiaj jesteś, jutro Cie nie ma....