przemoknięte serca miast

Co się z nami stało? Nie wiem. Kiedy? Jutro wstaję o 6, ale jestem pewna, że znów przez to wszystko nie zasnę do rana.

jakiś czas może to dawało klimat tym wieczorom

ale zanim zobaczymy kolor, spłynie tu łez sporo

za oknem jesień myślę, że wystarczy ich w tym roku

noszę w sobie skryte serce, bo obarczył mnie ten pokój nim

przez to mi blisko do nihilistycznych postaw

i oddam chyba wszystko żeby dłużej w nim nie zostać

za chwilę przyjdę i naniosę trochę błota

przepraszam, nie dzwoniłem, wolę w oczy spytać, 'co tam?'

to późna pora i nie słychać już Orłosia

mam nadzieję, że zrobisz mi miejsce żebym się dosiadł

i nie musi być cieplej, choć kolejny raz nie grzeją

problem w tym, że nie mam ciebie, ale kto by tam się przejął

i pozmywam te naczynia które ciągle leżą w zlewie

a z blatu zetrę te okruchy życia na ziemię.