Nowhere Man

Można by rzec, że jakoś wyglądam a to głównie, dlatego że ledwo mnie widać:) Foto z małej serii Pt. "Zryty czerwony Beret". W sumie niezbyt udana, ale to zdjęcie ma coś w sobie, coś, co zmusiło mnie by je dodać. Patrzysz- Człowiek z zasłoniętymi oczami, widać wyraźnie kontury jego twarzy, ale jest nieznany, niewiadomy i zagubiony w tym świecie. Można by rzec, że jak dużo ludzi na świecie, ale nie- on jest zagubiony indywidualnie, po swojemu, tak jak tylko on i nikt inny na tej planecie. Może mu coś się nie udało, gdzieś się potknął. Nie rozpoznał czasu na zmiany, czuje, że wszystko stracone i nikt nie przywrci mu szansy na poprawę swojego bytu. To opis nie tylko mnie, wielu ludziom nawiedziły takie odczucia. Nie będę tu twrczy i posłużę się tekstem uznanego zespołu The Beatles, Zespł ten odkryłem na nowo, Tak jak kiedyś jako młody chłopak w podstawwce nie miałem wiele pojęcia o J, Angielskim i opierałem swoją fascynacje wyłącznie na melodiach, teraz odnawiam ja pogłębiając ją o drugie dno- świetne teksty. Piosenki te nabierają przez to nowego wyrazu, kiedy zaczyna się rozumieć, o czym opowiadają. (...)

To prawdziwy człowiek- nikt, Żyje w niby-świecie swym,

Snuje swe nijakie plany dla nikogo.

Nie ma swoich poglądw, Nie wie, dokąd zmierza,

Czyż nie jest on, choć trochę podobny Do mnie i do ciebie?

Człowieku,proszę słuchaj, Nie wiesz,co cię omija,

Popatrz, świat jest na twoje zawołanie.

Jest tak ślepy jak tylko może, Widzi tylko to, co chce zobaczyć

Człowieku, Powiedz, czy mnie widzisz?

Człowieku,nie martw się, Daj sobie trochę czasu,nie spiesz się.

Zostaw to dopki ktoś inny Nie poda ci ręki.

Na koniec powiem tylko jednej zagubionej dziewczynie- Ja podam ci tą rękę:*