11.

Rozdział 11.

-Dziewczyny, już pietnasta ja idę spotkać się z Mateuszem.-powiedziała Kaja.

-Okej.

-ej chodźcie ze mną, ja nie dam rady sama. Chociaż mnie odprowadźcie.

-okej. -dziewczyny wyszły z domu , a po kilkunastu minutach były już w parku. Mateusz siedział na ławce. Widać było że jest zdenerwowany i smutny.
 Kaja podeszła do niego, a dziewczyny zostały na schodach jakiegoś sklepu.

-Cześć -powiedział kiedy podeszła do niego

-cześć.

-co tam u Ciebie.?

-nic.

-U mnie też.- zblizył się do niej. Czuła jego delikatny oddech i przyspieszone bicie serca. Pocałował ją. Poczuła dreszcze. Nigdy jeszcze nie czuła się tak kiedy ją całował.

-Ma.ateusz.

-tak?

-przepraszam...

-Kaja, nie masz za co przepraszać. Będziemy jeszcze razem ?

-Na pewno tego chcesz ?

-Ja chcę , nie wiem jak Ty.

-Chcę, tylko mam straszne wyrzuty sumienia...

-zapomnijmy o tym i zacznijmy od poczatku. Co Ty na to ?

-Jestem za.! -przytuliła go.

-Kocham Cię Kaja!

-Ja Ciebie też.

-Ooo widzę że się pogodziliście -powiedziała Klara z uśmiechem.

-o cześć dziewczyny -powiedział Mateusz.-tak jak widać, odzyskałem to na czym mi najbardziej zależało, odzyskałem cały mój świat.

-Miło tego słuchać. Chodź Klara zostawimy tych zakochańców samych , niech się soba nacieszą -powiedziała Ola łapiąc Klarę za rękę i prowadząc do drogi. Dziewczyny chodziły po sklepach podczas gdy Kaja poszła z Mateuszem do niego.

-Myślisz że nadal siedzą w parku ?-nie wydaje mi się, powiedziała Klara oglądając jeansową spódniczkę.- ładna ?

-zajebista. Mi też się nie wydaje.

-Nie będę się wtrącać w to co robią...razem.

-haha. Kaja chyba nie jest aż tak głupia.

-zdziwiłabyś się. A ta fajna ?

-tak. Nie znam jej tak dobrze jak Ty, ale nie wygląda na głupią dziewczyne.

-pozory mylą -zaśmiała się Klara -nie mo żartuje. Tą kupie.

Dziewczyny wyszły ze sklepu. Było już późno więc Ola poszła do swojego domu.

Ciąg dalszy w następnej notce  :)