Zielona

Sorry, że kartka w kratkę, no ale nie noszę ze sobą zawsze bloku rysunkowego, a nawet jeśli, to trochę głupio byłoby go użytkować na oczach nauczycielki od polskiego, matmy czy innych okropieństw.

Dostarczono mi wczorajszego dnia pocztą książeczkę, którą żem zamówiła do zestawu z samurajskim parasolem dla Redzia - to znaczy parasola jeszcze nie ma, ale kiedyś będzie - wraz z pieniędzmi, jeśli te w ogóle kiedykolwiek się pojawią... Wracając do książeczki, są to aforzymy wschodnie - chińskie, japońskie, hinduskie, arabskie i perskie. Oczywiście lektura już dawno za mną, ale piekliszczo fajne; mam nadzieję, że i Redziu tak pomyśli, bo to w końcu dla niego.

Do maja, zanim przyjedzie, ja już wszystkie będę znała na pamięć i nie będę potrzebowała wersji książeczkowej.:>

Żałuję, że mam zdjęcie, które dodaję, a nie wylewa się ze mnie potok słów, które mogłabym zawrzeć w notce.;p Nie lubię zostawiać ich takich pustych...

Choć, prawdę mówiąc, gdybym teraz zostawiła czarną otchłań, najlepiej by ona odzwierciedliła mój stan.

Nie no, równie dobrze mogłaby być biała. Grunt, że otchłań. Jestem tak pusta i obca sobie, że momentami zastanawiam się, co u mnie słychać i gdzie teraz się znajduję. To brzmi cokolwiek dramatycznie, ale wcale takie nie jest. Właściwie to obojętne.;p

Mam ochotę przeczytać, albo przynajmniej poczytać i poprzeglądać, Alicję w Krainie Czarów.

Muszę narysowaaaać... Kilka rysunkóóóów... Na temat: Ciemna strona wiosny. Niby fajne, ale cóż, kiedym pustak?

Z okazji dnia kobit dla mnie i dla Redzia:

Marysiu, powiedz, że

Marysiu, proszę cię,

Że to nieprawda, że facetem jesteś ty