Mialam dzis dosyc ciekawy dzien. znaczy moze nie specjalnie fascynujacy, ale naszly mnie grube przemyslenia. Jadac autobusem sluchalam muzyki - jak zwykle zresztą. droga przebiega mi wtedy dosc sprawnie. pomyslalam, ze zycie jest czasami strasznie niewygodne. czujesz się wyrwany z kontekstu, tak jak bys nie pasowal do tego wszystkiego. oczywiście masa problemow spadla na mnie jak jakas lawina z najpiekniejszego szczytu w gorach. zrobilo mi sie dosc smutno. pogoda byla szara, momentalnie zrobilo sie dość ponuro - zupełnie jak w mojej glowie. nagle zza chmur wylonilo sie slonce. oslepilo mnie dosc mocno. na tle tego slonca ukazywaly sie wiatraki. musze przyznać, ze ten widok byl dosc niezwykly. wlasnie..w tym rzecz - w czyms zupelnie normalnym, przecietnym zobaczylam cos co wprawilo mnie w zachwyt. mysle sobie..Magda.. jestes jak ten wiatrak. niby taki sobie przecietny wiatrak, ale na tle tego slonca wygladasz no zajebiście. wlasnie. moje tlo. musisz po prostu byc dobrym człowiekiem. wiatraki przeciez sa calkiem uzyteczne. dlaczego zwrocilam na nie uwage dopiero w sloncu? sadze, ze właśnie chodzi o ta prezencje. jesli bedziesz kochac, troszczyc sie o innych, sprawiac im radosc to wlasnie Ci ludzie beda jak to slonce. ukaza twoje prawdziwe piekno dzieki czemu reszta ludzi, którzy wyznaja jakies tam wartosci zobacza, ze jestes wspanialy. wiatrak jak wiatrak, dalej spelnia swoja role. czyli chyba jestem trochę potrzebna patrzac na to, ze porownalam sie do tego czegos. zrozumialam chyba, ze zyje sie dla czegos. ja nie zyje dla kariery, dla pieniędzy. chce zyc dla kogos. chce zyc dla takiej osoby, ktora tak jak ja zobaczy w wiatrakach cos niezwyklego. chce byc zwykla dla kazdego, ale niezwykla dla tej osoby. zeby naprawdę zobaczyl, ze ja - bedac przecietnym czlowiekiem robie cos co jest warte uwagi, podziwu, sympatii. chce zeby ktos patrzyl na mnie w czystej prostocie nie bazujac na tym jak bardzo zwyczajna jestem. czyzby chodzilo mi o bezinteresowna milosc? jasne. moglam to od razu napisac, ale po co. moze dzieki temu ktoś raz zatrzyma sie w drodze do pracy, do banku, na zakupy, popatrzy w niebo i zrozumie, ze jedyne co tak naprawdę jest mu potrzebne do szczescia to ta cholerna milosc. mimo, ze przynosi tyle rozczarowan to dzieki niej bedac szarym czlowiekiem czujemy sie niezwykle, bo znalazl sie ktos kto widzi w Tobie czasami cos wiecej niz Ty sam.