Jak rozpuszczony w wodzie cukier.
Powoli opadam na dno szklanki.
Blednę.
A ty zyskujesz siłę.
Mój silny niegdyś głos, cichnie.
Słabnę.
Widzę ciemność ze światłością.
Szklaną szybkę.
Zbić?
Zbiję i ucieknę.
Bo tak dalej nie chce żyć.
[b]Prawdę o nocy znają tylko jej dzieci.[/b]
Zakłamana.
W sobie zatracona.
I w swoim odbiciu widzi piękno świata.
Najpiękniejszy owoc, z zakazanego drzewa.
Jabłko zgnite w środku, z nienaruszoną skórką.
Przepełnione pychą.
Ksssss...
`Dead Can Dance - Arabian Gothic.