no.

Mateuszku,
mam piękny widok z okna. I właśnie to okno ostatnio jest miejscem, w którym często myślę przy fajce.
I stałem właśnie w swoim oknie i paliłem papierosa patrząc jak deszcz odbija się od szklarni sąsiada kiedy uświadomiłem sobie jedną rzecz.
Przy całej tej sytuacji może umknęło mi to, bo był żal, smutek, rozgoryczenie. I mimo, że one nie zniknęły to uśmiechnąłem się do Ciebie.
Obaj popełniamy wiele błędów, mniejszych, większych, bardziej i mniej poważnych. Obaj wiele przeszliśmy, zrobiliśmy.
Ale tak może powiedzieć wiele ludzi. To część życia każdego i nie to nas wyróżnia z tłumu, ale właśnie to jakie decyzje podejmujemy i to, co z tymi błędami robimy.
To jak sobie z nimi razem radzimy. Ja zrobiłem to co zrobiłem, Ty również, ale obaj się przy tym czegoś nauczyliśmy, co nie byłoby możliwe osobno lub z kimś innym.

Dlatego Mateuszku, będę czekał niecierpliwie, tak jak przedszkolak czeka aż wszyscy spróbują wreszcie tych dwunastu potraw żeby mógł w końcu rozpakować prezenty leżące pod choinką, ja będę czekał na Ciebie. Aż Ty mnie też pokochasz tak jak ja kocham Ciebie. Tak, kocham Cię. I nie zamieniłbym życia z Tobą na jakiekolwiek inne. I w końcu uśmiecham się do Ciebie, znowu :)

Twoj Artur, który dokonał wyboru, dobrowolnie i świadomy konsekwencji, wybrał Ciebie ponad wszystko inne.

P.S. :*

o.O