Czy człowiek tak naprawdę jest w stanie kiedyś wydorośleć?

Odzwyczaić się od bycia dla kogoś "malutką" albo "roztrzepaną"?

Może to charakter człowieka, a może postrzeganie osoby przez otoczenie?

A jak naprawdę wygląda "dorosłość"?

Dla jednych gówniarze, dla innych starsze cwaniaki.

A wiecie, co się najbardziej liczy?

Poczucie pewnego, odpowiedzialnego kroczenia przez świat.

Reszta to po prostu samo życie...

Moim samym życiem jest póki co prezentacja na UZ, która miała być wykonana do 24.00 dnia JUŻ wczorajszego, jutro język migowy, na który trzeba powtórzyć materiał przed lustrem, no i oczywiście czasem trzeba spać. Tak, drodzy studenci i nie-studenci. Sen jest potrzebny, żeby następnego dnia nie czuć się jak przysłowiowe g***o  

Jutrzejszy dzień niestety zapowiada się baaaaardzo krótki, noc spędzona na świętowaniu urodzin Larwy, a w moim kalendarzu nie ma słowa "weekend", dlatego trzeba się spiąć, zrobić co trzeba i złożyć głowę na poduszce...

Przepis na udany poranek?!

Wieża na full, a z głośników Łąki Łan- Jammin' <3