Zabrakło.

23.09.2013

Sporo. 

Czasu.

Tyk tyk zegarku, wiatr zrywa liście dni.

Dopadają mnie wspomnienia.

Jestem niespokojna, w moich snach pragnę Ciebie
Jestem niedbała wobec rzeczy, które dzięki Tobie posiadam
Oniemiała, bo wszystko to, co mieliśmy, teraz ignorujemy
Czuję pustkę

Ty miałeś dość.
Ale tym razem widzę prawdę
Nie potrzebujesz mnie już więcej
Nie potrzebujesz już mnie

Jestem niespokojna, bo nie kochasz mnie tak jak ja kocham Ciebie
Jestem niespokojna, bo moja miłośc po prostu się nie spisała
Powiedz mi jak Twoja miłość może gromadzić tyle nienawiści
Powiedz mi jak możesz kochać, skoro nie praktykujemy tego, co wyznajemy
Czy zapomnieliśmy o tym wszystkim przez co razem przeszliśmy?
Gdy moje oczy były zaślepione przez błysk światła, które przyniosłeś...

Teraz ciemność otacza mój świat...

Jeśli teraz nie przyjdziesz, Panie, jeśli teraz nie przyjdziesz, umrę.

Ty miałeś dość
Ale tym razem widzę prawdę
Nie potrzebujesz mnie już więcej
Nie potrzebujesz już mnie

I w nagim świetle widzę jaśniejszy dzień
I na końcu drogi usiądę, uśmiechnę się i powiem: 

Nie potrzebujesz już mnie...

Moje zadanie wykonane i teraz puszczę Cię wolno,
Nie potrzebujesz już mnie, nie potrzebujesz już mnie
Moje zadanie wykonane, wdech, więc puszczę Cię wolno
Nie potrzebujesz już mnie, nie potrzebujesz już mnie
Więc puszczę Cię wolno, więc puszczę Cię wolno, więc puszczę Cię wolno
Musisz iść

Wypuszczę Cię wolno...
I w nagim świetle widzę jaśniejszy dzień