buźka.

bum, cześć. co tam? dobra nie ważne. nie wiem co pisać. jestem wkurwiona, taka wkurwiona, że drga mi powieka, trzęsą się ręcę i łapie się na tym, że gadam do siebie. nerwowo wykańczam własnego chłopaka. dziewczyny tak mają. wszyscy wiemy i to nigdy nie jest nasza wina. tym razem zwale to na napięcie przedmiesiączkowe i w sumie mam napięcie przedmiesiączkowe czyli nie muszę się na siłe uspokajać co jest ciężkie. 

i ten no, ogólnie mam problem. jestem z chłopakiem którego kocham nad życie i bez którego sobie tego życia już nawet nie wyobrażam i z którym bardzo ciężko być, często rozsądniej nie być i to ta sama osoba. 

jest chory. nigdy nie byłam głupia, zawsze dogadywałam się z ludźmi, nawet z tymi których nie lubiłam, bo to nic trudnego - troche pograć. ale z nim nie mogę, on jest chory. po 5 mięsiącach bycia z nim stwierdzam, że jest chory. kłocimy się codziennie. nie rozumie mnie. ja go rozumiem ale obarcza mnie sprawami w których ciężko jest mi mu pomóc, a to ciężkie i dołuje mnie bardziej niż daje po sobie poznać. okropne uczucie jak nie jestesmy w stanie pomóc komuś bliskiemu. ze względu na swoją rodzine miał,ma i jeżeli nie dojdzie do jakichś radykalnych zmian będzie miał ciężko.próbuje coś zdzialać, ale nie zmienie mu rodziny. bo jak? ponaprawiać błędy w ludziach którzy nie widzą tych problemow, albo nie chcą widzieć, nie przyznawają się do nich, bronią się i patrzą z góry na wszystkich. póki co mogę liczyć na karme. która w sumie jeszcze mnie nie zawiodła. lubię dowiadywać się jak cierpia ludzie którzy wyrządzali innym krzywde, jak cierpią przez los, nie przeze mnie. to daje mi wiare w jakąkolwiek sprawiedliwość. za każdy zly uczynek powinna nas spotkać kara. jak patrzymy na innych z góry powinniśmy później doświadczyć tego jak ktoś patrzy tak na nas. karma. jedyne czego w niej nie lubie, to to, że często trzeba na nią czekać, często długo. czekać nie lubię. nie na coś co jeste bardzzo potrzebne od zaraz. to mnie denerwuje. pa.