dno.

Obsesja na punkcie szczęścia? Nie warto skupiać się na jednej rzeczy. Nie warto z całych sił pragnąć tylko jednej rzeczy. Coś innego się schrzani. Coś innego wyparuje, zniknie, odejdzie. Ciężko być elastycznym i dopasować się do porąbania tego świata. Chyba prościej byłoby wpatrywać się w sufit i czekać na coś lepszego. Nie mam pojęcia co jest nie tak.

Czuję się przerażona moim brakiem obaw co do fizyki. Jakbym potrzebowała całkiem nowego otoczenia i nowego pojmowania świata. Nagle wszechświat stał się czymś, gdzie najlepiej byłoby spędzić wieczność. Może w innym wszechświecie, bardziej alternatywnym i lepszym, nie boję się. Może. I może nie ma tam tylu pułapek i ironii losu.

Deszcz nie jest już tym, czym był kiedyś. Teraz to tylko krople zimnej wody spadające z nieba. To już nie są zwiastuny czegoś lepszego. Nie warto już czekać.

Nic nie warto.

Wszystkie znaki we wszechświecie obwieszczają, że coś się zmieni. Może za kwadrylion długich lat. Może wtedy obsesją człowieka będzie kolekcjonowanie samochodzików.