#4

Samotne drzewo. Patrząc na datę zrobienia zdjęcia w tej chwili starsze już o rok. I nadal samotne. Bo nikt nie chce z nim porozmawiać i wsłuchać się w szum gałęzi, które być może wołają o pomoc. Nie ma drugiego drzewa w pobliżu, które chciałoby objąć je swoimi korzeniami i wesprzeć wtedy, kiedy przychodzi burza, gradobicie, deszcz czy wichury. Drzewo pragnie towarzystwa choćby jednego dziecka, które zwracając na nie uwagę może zadać mu także ból-wyrywając liście czy gałązkę. W swej samotności gotowe jest cierpieć dla jednego cudownego uśmiechu, który może zobaczyć. Myślę, że ono zostanie samotne już do końca. Kiedyś nadejdzie dzień, kiedy zjedzone problemami spróchnieje, a później przewróci się nie mając siły żyć. Zostanie spalone, a popiół rozrzucony w przypadkowym miejscu. Wtedy już nikt nie będzie pamiętał, że gdzieś przy drodze stało samotne drzewo, nierozumiane przez nikogo.

Ludzie są dla mnie dziwni i tak niezrozumiali, że głowa mała. Kiedyś szanowałam, dziś drwię. Jak bardzo można się zmienić pod wpływem innych albo dla ich widzi mi się? Widać bardzo (...)

Koncert zaliczam do względnie udanych. Bywało lepiej, ale sądząc po tym co teraz lepiej już nie będzie.

Mam jazdy heh...