oczko

tylko raz w życiu kończy się 21 urodziny, ale imprez może byc na szczeście wiele.

kawałek Osy, Łukasz Manius i obecna ja.

Krótkie, przyciemnione włosy z dziwnie przyciętą grzywkę. Coraz gorszy charakter i sposób życia. Przez ten ostatni rok stałam się ogromna materialistką i wcale nie jest mi z tym źle. Każdego dnia wstaję ze świadomością, że czegoś wczoraj nie zrobiłam. Coś jeszcze pozostało do załatwienia, nie wykonałam ważnego telefonu i znów pokłóciłam się z szefem. Nasuwa mi się tylko jedno pytanie: dlaczego on mnie jeszcze nie zwolnił? I chociaż znam odpowiedź wcale mnie nie satysfakcjonuje, nie wspominając już o usprawiedliwieniu. Całą swoją frustrację wyładowuję na bogu ducha winnych domowników, ale jednak i tak najgorzej się dostaje jemu.

Codzienne spacery na kładkę zrodziły nowe znajomości. Niekoniecznie dobre. A na pewno takie z których jest się strasznie trudno wyplątać. A co ja gadam! Nie chce się z nich wyplątywać. Zatruwamy okoliczne życia pajęczyną kłamstw i niedomówień. Tajemnice  momentami odbierają oddech, wyciskają łzy i powodują stany wściekłości.

Ten układ jest zły i nieprzewidywalny. A przede wszystkim zakazany. Czy własnie dlatego taki pociągający i dlatego tak dobrze smakuje?  Każda chwila skrupulatnie notowana w pamięci. 

A tak naprawdę to ciągle nic nie wiem.

Zawiesiłam się między pragnieniami a zdrowym rozsądkiem. Kazdy krok będzie zły, a na pewno nie będzie dobry! I to nie mnie wkurza najbardziej. Jak ta mityczna Antygona!

Życie to lawina nieszczęść. 

Dzizas jak ja pieprze od rzeczy.