Zarażaj uśmiechem!

A więc nawet nie wiem jak to się stało, że dałam się namówić, aby tu powrócić. KTOŚ tu ma dar przekonywania ;D

Od czego, by tu zacząć... może od w skrócie od ferii. Byly świetne, gdyby nie Ci wszystcy ludzie, których znałam i też poznałam ostatnimi czasy nie było, by to możliwe, żeby tak rewelacyjnie spędzić czas. Hmmm... lodowisko = niezapomniane wspomnienia.  Dziękuję wszystkim za to, że wytrzymywali ze mną. ;>

Przeprowadzka... moje słowo 'zmora' od kilku miesięcy. Tylu wspaniałych przyjaciół, znajomych i zostawić to tak z dnia na dzień? Zostawić miejsce, gdzie się wychowałam, urodziłam, z którym wiążą sie najlepsze wspomnienia mojego dzieciństwa? Jest ciężko, a czym bliżej tych dni coraz gorzej. Zdawałam sobie sprawę, że to kiedyś nastąpi, ale nie wiedziałam, iż będzie to tak szybko. Myślę o tym codziennie. Nie chcę pokazywać, że coś mnie trapi, ale czasem już mi nie wychodzi. Najbardziej boję się tego, że już nigdy tu nie wróce jak wyjade, nie zobaczę przyjaciół. Tak się mówi: 'będziemy się widywać', ale czy to na prawdę kiedykolwiek nastąpi? Sama nie wiem. Teraz chcę tylko żeby te setki kilometrów nie podzieliły nas! Mówią:'poznasz nowych znajomych', ale to już nie będą Ci sami ludzie, do których się przywiązałam, którzy znają mnie doskonale i akceptują mnie w 100% pomimo wszelkich moich wad, ale i tak twierdzę, iż TRZEBA SIĘ UŚMIECHAĆ, wysyłać ludziom pozytywną energię. Nie ważne ile mamy problemów, utrapień. Zauważcie życie jest wspaniałe! Trzeba z niego korzystać jak najwięcej! Mając jakiś problem próbować go rozwiązać, uwierzyć w siebie! Wiem, że nie zawsze to wychodzi, ale przynajmniej strać się! Nawet obserwując ludzi dziś rano w autobusie prawie wszyscy mieli dołujące miny, ale była jedna Pani, która się uśmiechała. Od razu poranek staje się lepszy!

Do zobaczenia!

-------------------------------------------------------------------------------------------

"Bez cierpienia nie rozumie się szczęścia" F. Dostojewski