Trochę porno, trochę wysoka kultura.

...

Siadasz przed komputerem. 

Oczy wilgotne, usta suche, spodnie w kostkach. 

Otwierasz przeglądarkę i zaczynasz stream pornografii, prosto w dłonie.

Wybierasz kobiety Ci już znane, przeszłe i przyszłe.

Teraźniejsze i niedoszłe.

Lexi Belle, ma trochę głos jak Marta z pracy.

Audrey Bitoni, wygląda jak ta praktykantka.

Giana, jak typiara z mięsnego.

Nie wyszukujesz Nessy, bo sztuczne cycki odebrały jej wiarygodność.

Nie wpisujesz Lilu Thai, bo chuj wie.

Przestałeś wierzyć w Stoyę, bo jest ona niczym innym jak, opowiadanem przez marynarzy, mitów i legend.

Została Ci tylko Zoe Voss, pustka i samotności, i niczego nie jesteś w stanie wypełnić sam.

Każde usta dawno nie całowane, każde pośladki czerwone, każde serce złamane. 

Ciągła wojna gustów z pożądaniem, wspomnień z erekcją. 

Ego z erekcją. 

Bo przecież nie będziesz walił gruchy do Sashy Grey, jak jakiś prowincjonalny intelektualista.

- "No, cześć skarbie!".

...

x: Widziałam ostatnio pornola, w którym grupa dziewczyn robiła zwykłe rzeczy. Kamera towarzyszyła im przez cały dzień. Od wyjścia z domu, przez gimnastykę w szkole, po kolację z rodzicami. I co jakiś czas podchodził do którejś mężczyzna i się na nią, za przeproszeniem, spuszczał. Ubrany był na czarno i nie wchodził z nimi w jakąkolwiek inną interakcję. I myślę sobie - "kurwa, jaka piękna metafora odizolowania, erotyzacji dzieciństwa, seksualizacji społeczeństwa!". Całkowite zerwanie z sacrum ogniska domowego i szkoły, stref przecież bezpiecznych. Dziewczyny przyjmowały strzały na twarz z całkowitą apatią, odcinając się na moment od całego świata, katrując się.

y: Był japoński?

x: Kurwa, oczywiście, że był japoński!

...

Się pakuję!