Hej!

Zaczne znowu pisac bloga...

Wszystko jakos sie nie uklada tylko pierdoli jest coraz gorzej i gorzej....

Zastanawiałam się ostatnio jak to jest, że człowiek z dnia na dzień staje się nam zupełnie obcy. Wczoraj z tą osobą rozmawiałeś, a dzisiaj nie zamieniasz z nią ani słowa. Wczoraj twoja przyjaciółka, chłopak, dzisiaj ktoś obcy. Tak samo obcy jak napotkani ludzie na przystanku. Dlaczego tak się dzieje? Właściwie powinnam zapytać dlaczego pozwalamy by tak się działo? Duma? Uprzedzenie? Według mnie to czysty brak szczerej rozmowy, która w takich sytuacjach jest niezbędna. Ludzie niekiedy sami potęgują swoje cierpienie. Problem tkwi w tym, że za dużo z nas woli milczeć niż krzyczeć. Krzyk nie jest oznaką słabości, łzy tez nie. Jest to pokazanie, że na czymś nam zależy. Siła z jaką wykrzyczymy to, co nas boli, jest proporcjonalna do tego jak bardzo nam zależy, jak bardzo tego pragniemy. To aż zabawne jak ludzie potrafią wyłączyć się na drugiego człowieka. Wyłączyć uczucia, emocje, wspomnienia, zaprzepaścić plany. Tak ot po prostu. Mówi się, że jak nam zależy to nie można wmawiać sobie, że nie warto. Ale coraz częściej dochodzą do wniosku, że jednak czasami trzeba poddać się. Nie jest to objaw tego, że przestało nam zależeć, ale tego, że nie można w nieskończoność walczyć z wiatrakami. O przyjaźń, miłość nie powinno się walczyć w pojedynkę. Zwykłe ludzkie odruchy powinny być nam dane bezinteresownie. Nie proś się o cześć, o rozmowę, wiadomość, zainteresowanie. Nie warto przecież.
Trzeba się szanować ! Wzbudzanie w drugiej osobie zainteresowania tobą na siłę, jest poniżające. "Nigdy nie uganiaj się za miłościa, przyjaźnią i zainteresowaniem. Jeśli ta osoba nie chce ci tego dać, to prostu nie jest tego warte. "
Każdy z nas czegoś żałuje. I nawet jeśli mówi się, że popełniane przez nas błędy są najlepszymi nauczycielami, to i tak wielu z nas czegoś żałuje. Ja również mam za sobą komplet niepotrzebnie wypowiedzianych słów, których żałuje, masę czynów, myśli. Tylko co zrobić z tym jeśli dojdziemy do wniosku, że żałujemy ? Czasu cofnąć się nie da. Możemy chyba jedynie wyciągać wnioski i jeszcze raz wyciągać wnioski.
I tutaj pragnę podziękować tym, którzy się do tego przyczynili. Jedni poprzez wsparcie i rozmowę, a inni poprzez totalne odizolowanie się ode mnie. Dziękuję wszystkim pseudo przyjaciółkom, dzięki którym zrozumiałam, że muszę więcej wymagać, a nie tylko dawać. Dziękuję tym, którzy rzucali mi puste słowa na wiatr, to mnie nauczyło nie być łatwowierną. Dziękuję wszystkim, na których mi zależało najmocniej na świecie, a oni tego nie dostrzegli, dzięki temu opatrzę się większym pancerzem i zmniejszę swój poziom naiwności. Czas zadbać o swoje szczęście, wprowadzić dystans w nowe relacje. Ludzie mogą rozdać mi karty, ale to ja tym razem rozegram partię....