! < 333

Kochany, Zabawne, piszę do Ciebie ''Kochany'', a Ty nawet nie wiesz o moim istnieniu. Jestem dla Ciebie nikim, podczas gdy Ty jesteśwszystkim. Ja jestem jedną z wielu, Ty jesteś tym jedynym. Tym, za którym poszłabym w ogień. Dla którego rzuciłabym wszystko, gdybyśtylko chciał. Za jedno spojrzenie zadedykowane tylko dla mnie i mniej obojętne niż te dotychczasowe oddałabym bardzo wiele. Już trzeci rok,od kąd pierwszy raz Cię ujrzałam i od razu coś poczułam. Z każdym dniem, z każdą przerwą i z każdym Twoim przypadkowym spojrzeniem i uśmiechem czułam, że to się pogłębia. Kiedyś był taki moment, że naprawdę myślałam, że jesteśmy bliżej. Może to dlatego, żestaliśmy metr od siebie. Może dlatego, że wydawało mi się , że lekko się uśmiechnąłeś. Tak, wydawało mi się. Nie myśl, że to tak, że nie próbowałam zapomnieć i wybić sobie z głowy chłopaka, którego nie znam. Próbowałam codziennie. Ze wszystkich sił starałam się rzucić tak bardzo obojętne spojrzenie jak Twoje i nie myśleć, że jesteś tak blisko, a jednak tak daleko. Nie pomagało. Pomyśłałam, że jak poznam kogoś, to minie od razu. Ale jak szukać innego, skoro ma się ideał tak blisko? Powiedz jak mam, wmówić sobie, że jest ktoś lepszy? Ktoś o takpięknych i niesamowicie głębokich oczach jak Twoje? Ktoś o tak powalającym uśmiechu jak Twój? Ktoś pachnący tak wspaniale jak Ty? Ktoś o takim śmiechu? Ktoś posiadający te cechy charakteru jakie Ty posiadasz, te gesty jakie Ty wykonujesz? Taki ktoś nie istnieje. Jesteś jeden, wyjątkowy, nie do zastąpienia. Mówią, że nie ma ludzi nie do zastąpienia. Owszem, są. Ty jesteś tego przykładem. A wiesz co jest najlepsze? Że ja zaakceptowałabym i pokochała wszystkie Twoje wady, mimo, że ich nie widzę. Pewnie masz mnie za wariatkę, zadajesz sobie pytanie jak można kogoś tak kochać i tak pragnąć nie znając go, tylko codziennie widując na korytarzu. Też się dziwię, ale jak widać można. Nie, to nie jest zauroczenie. Od tego pierwszego dnia kiedy Cię zobaczyłam jesteś jedynym powodem dla którego mam siłę wstać z łóżka i męczyć się  45 minut na  lekcji, tylko po to, żeby potem przez 10 Cię oglądać. Nie wiem jak to mozliwe, że tak bardzo tego chcę, a nie mam odwagi zacząć rozmowy z Tobą. Przecież mnie nie znienawidzisz, że do Ciebie zagadałam. Może nawet byś to docenił, ale ja mam taką cholerną blokadę, której nie potrafię za nic pokonać. Jakbyś dał mi jakiś znak, wyraz zainteresowania, cokolwiek, zebrałabym