Prawdziwa miłość.

Dzień dobry! :)

Chciałam coś Wam opowiedzieć.

Zdarzyło mi się ostatnio przeżyć przemianę człowieka w nieco inną osobę.
Zmian tych było kilka.

Dlaczego tak jest, że człowiek z zazdrości, że komuś powodzi się lepiej jest w stanie zrobić innemu krzywdę?
Dlaczego tak trudno jest po prostu pogratulować?

"Dlaczego ja mam całe życie ciężko pracować a inni w ogóle nie muszą a mają pieniądze".

Znałam kiedyś człowieka, który miał złote serce, myślał o sobie, o swoich bliskich.
Na uwadze miał przede wszystkim dobro swoich najbliższych.
Szanował pieniądze, szanował to co miał. 
Nadszedł czas, gdy po znajomości dostał dobrą pracęi tym samym zapomniał o najbliższych.
Pieniądze i więcej pieniędzy. Stał się Panem a jego rodzina była gorsza i nawet zaczął się wstydzić. Każdemu kto próbował wytłumaczyć oddawał agresją.
Dziś jest bardziej samotnym człowiekiem niż kiedykolwiek, jednak i tak kupuje sobie szczęście. 

Wiecie co jest najgorsze?
Rodzina tej osoby do utraty sił próbowała odzyskać kontakt i relacje, ale niestety. Wybudował finansowy mur.

Pieski, które zamieściłam na górze nie mają domów. W większości zabrane z naorawdę złych warunków.
Agresywni właściciele, kopali, bili, topili, przywiązali do drzewa.
Na pierwszym zdjęciu jest Ferdynand, który zostanie przeze mnie adoptowany. Z racji, że jestem w związku decyzje podejmuje się we dwoje.
Mmoja druga połówka do tej pory skutecznie odmawiała adopcji zwierząt, miałam zgodę na trzymanie tymczasowo. Jednak wczoraj stał się cud, pomagałam przy opiece nad zwierzakami i poznałam dwa szczeniaczcki.
1 zdjęcie i drugie to właśnie te maluchy. Wchodząc do pokoju Ferdynand spojrzał w oczy i wtedy nastał właśnie cud. Skradł serce mojej połówce i oto w poniedziałek Hobbitowo  duetu będzie gościć Trio. 
Warto było czekać tyle czasu, teraz siedzimy i planujemy zakupy i przygotowanie mieszkania.
Czas jest wszystkim, czasami naprawdę warto jest poczekać.

Drugi szczeniaczek też prawdopodobnie ma już domek.

Pozostałe pieski to urocze historie:
Owczarek Niemiecki - Dziadziuś, lekko przyślepawy, ale nieziemsko spokojny i uroczy. Jest bardzo wygadany i uwielbia się przytulać. Chodzi sobie powolutku i zawsze ma ten sam rytuał: wychodzi z kojca, podnosi nogę, idzie kawałek dalej kuca pochodzi i przyjdzie dać buzi.

Czarna Labradorka - Słodka dziewczyna, odrobinkę wystraszona, ale zupełnie zakumplowała się z Rudym Kundelkiem, który przez dziurę przeciska się do Jej kojca i tak sobie siedzą.
Zawsze biegają koło siebie, bawią się i przytulają.

I urocza Pannica - Daisy - jest na tym zdjęciu jakby sama sobie robiła Selfie. 
W rzeczywistości to było tak, że ja biegałam za Nią próboując zrobić jakieś zdjęcia a ta usilnie bawiła się ze mną w berka. Usiadłam zmęczona a ta podbiegła i wciskała mi się na kolana. Tak oto powstało zdjęcie.

Wszystkie te zwierzaki uświadomiły mi jak my ludzie jesteśmy do tyłu jeśli chodzi o emocje i uczucia.
Kochają bezwarunkowo, mimo bicia i naprawdę okropnych przeżyć ufają wciąż na nowo dając całą swoją miłość. Jedzą każdą karmę, ale nic nie daje Im takiego szczęścia jak ciepło człowieka.
O dziwo, bo to My ludzie powinniśmy łasić się o pieszczoty zwierząt.
To nie jest tak, że adoptując zwierzę ratujemy mu życie.
Adoptując zwierzę ratujemy życie samym sobie.
To My potrzebujemy zwierzątka, aby pokazała co to prawdziwa rodzina, co to przyjaźń, miłość, troska i bezwarunkowe zaufanie.
Wystarczy popatrzeć jak inne zwierzęta opiekują się sobą nawzajem zupełnie nie zwracając uwagi jakim są gatunkiem zwierząt.
Oczekujemy, że po adopcji zwierzaka będą potulne i spokojne a przede wszystkim wychowane.
Jeśli takie są oczekiwania to nie wolno nawet podejmować się adopcji.
Dlaczego?
Skąd mają wiedzieć co to dobre wychowanie jak nikt do tej pory tego nie pokazał?
Skąd mają znać dobre zachowanie, spokój i posłuszeństwo jak nie są tego nauczone?
Naszym zadaniem jest pomóc oswoić się takiego stworkowi w ludzkim świecie.
Poświęcić czas i pracę, aby dalsze życie razem było najwspanialszą częścią życia.
Gwarantuję, że jeśli poświęci się czas, cierpliwość, zaufanie i wiele miłości to wróci to do nas z siłą tak mocną, że nie jesteśmy w stanie nawet tego sobie wyobrazić.

Jedyne czego żałuję to tego, że niektóre zwierzątka nie żyją tak długo jak ludzie.

Kochać i być kochanym, zacznijmy od siebie.
Dlaczego nie możemy po prostu zacząć siebie szanować?
Od tak, po prostu.

Dziękuję za przeczytanie.
Serdecznie zapraszam do komentowania i ciekawa jestem Waszych zdań :)

Miłego dnia!

Łapka w górę!