Sama w czterech scianach..

eh.

i znowu dolek sie cisnie.

a juz bylo tak dobrze.

a moze tylko myslalam ze bylo dobrze?

moze tak naprawde wmawialam to sobie.

poprostu dziwnie czuc ze staje sie osoba wogole nic nie znaczaca, dla kogos komu chcialo sie oddac wszytko, dla kogos kocho sie kochalo jak nikogo innego, kogos kto traktowal mnie jak cos najlepszego co w zyciu moglo sie ptzyrrafic.

tak sieczulam gdy cie mialam. gdy byles obok.

gdy nie to ze kochales, ale to ze moglam na tobie polegac.

ze moglam cio o wszytkim powiedziec.

bo byles moim przyjacielem.moja miloscia.

wszytim.

teraz juz nawet nie chce bys mnie kochal.

chcialabym jedyne tego by bylo normalnie.

bys mnie traktowal jak norkmalna osobe.

a nie jak kogos obcego...

to nie jest mile uczucie.

a wracz boli.

i to bardzo..

nie bede tu wiecej pisala.

co chcialam ci napisac napisałam.

mimo ze nie bylam nigdy idealna i taka jak ty ccialbys abym byla.. wybacz.

za to ze nie zawsze bylam fair.

lecz tej sytuacji ni etuylko jestem ja winna.

bless.

zdjecie z Ruda. dzieki kochana;*