#52

Dobra ludzie to tak: w tym wpisie chodzi o to że chce napisac notke. NIe musicie tego czytać, nie zmuszam was i nigdy tego nie robiłam. Jeżeli nie chce ci sie tego czytać to nie pisz komentarza pod zdjeciem pt ślicznie itd. Nie będę tu nic podkreślać, wytłuszczać ani nic w tym stylu, bo jestem pewna że gdybym to zrobiła przeczytalibyście tylko to. 

Nie wiem ludzie co macie do emo ale ja ani Gulietta nie należym do tej subkultury. A poza tym czy ktoś w ogólne zna definicje prawdziwego emo? ten kto zna nie musi czytać tego co napisze w następnym akapicie, chyba ze chce.

Prawdziwe emo to grupa nastolatków, wegetarianów, którzy są bardziej wrażliwi na wpływy z zewnątrz. Nie tną się. To tylko stereotyp. 

I co zbyt dużo to tego nie było, przeżyliście te dwa zdania? Chodzi o to że ja nie jestem emo. Ani tą waszą wersją emo, ani tą prawdziwą. Nie tne się. Może nie zawsze, ale przeważnie chcę żyć. Nie lubię, a nawet nienawidze koloru różowego. Grzywkę zaczesaną na oko mam od paru lat,  to taki ważny elememt bycia mną.  Nie mam ściętych na emo włosów, ani nie pofarbowałam ich na czarno i nie mam kolorowych pasemek, mam namyśli takie czerwone  itd.  Mam taką emo sukienke którą miałam na sobie na początku roku, ale noszę ją bo ją lubie, a nie dlatego że jest emo czy coś.  Tak to prawda że jestem zamknięta w sobie, zazwyczaj chodzę smutna i jestem aspołeczna, ale taka już jestem.Może nie jestem normalna, ale kto jest? I mam nadzieje że to zapamiętacie i przestaniecie mnie tak nazywać.

Do widzenia....