O tym, kiedy należy przestać żyć

Masz rację, Mamusiu.
Babci trzeba pomóc w życiu, babcia stara, schorowna...
Babciu nie idź do sklepu, ja pójdę. Babciu nie odkurzaj, jszcze się zmęczysz. Babciu nie gotuj, ja ugotuję. Nie zmywaj, pozmywam, mięśnie dłoni trzeba oszczędzać na starość. Babciu nie jedz nawet, ja zjem za Ciebie. I pooddycham też. Połóż się, babciu, już przecież żyłaś, jakie to straszne, że trzeba żyć dalej. I na tej kanapie na śmierć bym za Ciebie poczekała, ale tego chyba zrobić nie mogę... och, jakie to straszne!
Masz rację, Mamusiu.
Tylko nie zapomnij nakrzyczeć na mnie, jak zbyt dokładnie odkurzę, skoro to za babcię, a babcia przecież niedowidzi. Jak odkurzę niedokładnie też nie zapomnij nakrzyczeć, na babcię przecież też byś nakrzyczała... I jak będę zmywać, i gotować -też nie zapomnij, ktoś odpowiedzialny przecież MUSI wszystkiego pilnować. A o babcię trzeba dbać...

Wiesz, Mamusiu, tak pztrzę czasem na otyłe dzieci, które siedzą często przed telewizorami i komputerami i też zaczynają często chorować, to wydaje mi się że to dlatego, że nie mają babć, za które mogłyby żyć.. a może ich babciom się coś pomyliło, i chcą być jeszcze młode, jeszcze chcą żyć, więc żyją za wnuki? Ależ to niedorzeczne, mamy powinny przecież pilnować porządku życia -dzieci za babcie, babcie już nie!
Nie wolno pozwolić się męczyć!

Masz rację, Mamusiu, ale tylko jeśli życie to wiecznie bezsensowna męka...
-Pomóc Ci?